Marzenia z brązu recenzja

Choć były mąż Faye nie żyje, jej koszmar trwa dalej. Ojciec, który zbiegł z więzienia i jest na wolności, stanowi dla niej śmiertelne zagrożenie. Mężczyzna budzi w niej przerażenie, a niebezpieczeństwo zagraża nie tylko jej, ale też wszystkim, których kocha. Faye musi ochronić swoich najbliższych oraz swoje życiowe dzieło – firmę Revenge. Planując ostateczną zemstę, zbiera wokół siebie grupę nieustraszonych kobiet i sięga po pomoc jedynego mężczyzny, któremu ufa. Ale czy uda jej się pokonać ojca, który współpracuje z potężną, niebezpieczną organizacją przestępczą i jest groźniejszy niż kiedykolwiek wcześniej?

Zwieńczenie trylogii z Faye Adelheim to książka, na którą czekałam z niecierpliwością, jednak po jej lekturze mam mieszane uczucia. Choć w ogólnym rozrachunku cieszę się, że mogłam ją przeczytać, to wiele wydarzeń wydało mi się zbyt naciąganych i mało realistycznych, co sprawiło, że historia straciła dla mnie na powadze.

Początkowo byłam nawet lekko znudzona powtarzającym się schematem, ale w miarę jak fabuła się rozwijała, historia stawała się coraz bardziej interesująca. Mimo to pewne nieprawdopodobieństwa były trudne do zaakceptowania. Przykładowo ojciec, który obsesyjnie ściga Faye i chce ją zabić – trudno zrozumieć, dlaczego ojciec miałby posunąć się do takich działań wobec własnego dziecka. Równie nieprzekonujące było ukrywanie się matki i córki Faye we Włoszech. Europa wydaje się zbyt mała, by taki scenariusz był realistyczny, szczególnie że Faye często tam podróżowała.

Camilla Läckberg to autorka, której twórczość cenię, a jej książki, jako jedyne ze skandynawskich - czytam. Niestety, Marzenia z Brązu są moim zdaniem najsłabszą częścią trylogii. W książce znalazło się wiele scen, które wydawały się wymuszone, a wątek erotyczny, który pojawia się kilkukrotnie, był banalny i nie wnosił nic nowego do historii.

Zakończenie również pozostawiło mnie z poczuciem niedosytu. Wydaje się ono pośpieszne i nieprzemyślane – jak w przypadku sceny, w której ojciec odnajduje Julianne, a matka – Faye. Brakuje wyjaśnień, jak do tego doszło, zwłaszcza w kontekście obecności profesjonalnej firmy ochroniarskiej, której rola ostatecznie okazuje się marginalna. Po co wprowadzać taki wątek, skoro nie odgrywa on większej roli w finale?

Podsumowując, trzecia część trylogii okazała się rozczarowaniem. Historia zemsty, która tak dobrze rozwijała się w pierwszych dwóch tomach, mogła spokojnie zostać zakończona w części drugiej, pozostawiając po sobie znacznie lepsze wrażenie.