Metody leczenia drakonidów recenzja

Przygody pracowników niezwykłej przychodni weterynaryjnej w Zrębkach całkowicie mnie pochłonęły. Seria już od pierwszego tomu niesamowicie mi się spodobała i była naprawdę świetną rozrywką. Bez większych oporów sięgnęłam więc po drugi tom, mając bardzo dobre nastawienie po tak doskonałym pierwszym wrażeniu.
Florka zdaje się już być dużo bardziej przekonana do swojej nowej pracy. Mimo wielu wątpliwości dochodzi do jednego wniosku - praca w przychodni doktor Izabeli Pokot jest nie tylko niesamowitą przygodą, z jaką nigdy nie myślała, że będzie miała okazję się mierzyć, ale przede wszystkim, jest to coś co daje jej ogromną satysfakcję, poczucie spełnienia i najzwyczajniejszą w świecie radość. Bo przecież kto inny ma na co dzień możliwość obcować z fantastycznymi, nienaturalnymi stworzeniami? Dziewczyna jednak dalej ma jedno ogromne marzenie - chciałaby kiedyś zobaczyć najprawdziwszego smoka. Florka jednak nie domyśla się nawet, że szansa na spełnienie tego życzenia wcale nie jest tak odległa, jednak czy poza spotkaniem bestii rodem z legend jest ona gotowa na istną plagę drakonidów, które nagle zaczynają pojawiać się w okolicy?
Ponownie, jak i w przypadku pierwszego tomu, bawiłam się świetnie podczas zagłębiania się w tę historię. Bohaterowie już poniekąd stali się moimi książkowymi przyjaciółmi i z niecierpliwością chciałam poznać najnowsze ploteczki ze Zrębek. Mamy tu ogrom nowych stworzeń, najróżniejsze zabiegi i nawet kilka intryg. Osobiście dodam, że najciekawszym charakterem spośród tych zwierzęcych bohaterów był... gadający kot. Od razu zakochałam się w tej postaci i tym jak mieszał Florce w głowie. Wprowadzenie go w fabułę było prostym, a jakże efektownym zabiegiem.
Nie chcę zdradzać zbyt wielu szczegółów, bo jest to naprawdę wciągająca seria, przez którą się po prostu płynie. Najzwyczajniej w świecie zachęcam do poznania losów Florki, Bastiana i Izy, których przygody i problemy, które na ich drodze się pojawiają potrafią zaangażować nawet nieco starszego czytelnika. Z ogromną sympatią przechodzę więc do dalszych części, bo wiem, że z pewnością urozmaicą mi niejeden nudny wieczór.