To był nasz dom recenzja

Mój Boże, ależ to było dobre!

Eve Palmer czeka na powrót swojej partnerki Charlie, gdy do drzwi jej świeżo zakupionego, starego domu na obrzeżach Oregonu puka - wydawać by się mogło - zwyczajna rodzina. Mężczyzna przedstawia się jako Thomas Faust i prosi młodą kobietę o możliwość pokazania rodzinie domu, w którym dorastał. Choć ta prośba absolutnie nie podoba się Eve, to mimo początkowej niechęci ostatecznie pozbawiona asertywności kobieta pozwala rodzinie przejść się po domu.

Jak już się domyślacie to była najgorsza z możliwych decyzji. Od momentu przestąpienia przez próg rodziny Fausta, zaczęły dziać się dziwne rzeczy. A skoro tak, to kim naprawdę jest Thomas Faust? Czy rzeczywiście wychował się w tym domu? I czego chce od Eve? A może to Eve się wszystko miesza? Czy to możliwe żeby zapomniała jak naprawdę się nazywa?

Dawno nie miałam tak, że wciągnęłam książkę w kilka godzin, a potem całą streściłam mojemu mężowi! Uwielbiam czytać horrory, choć nie wiedzieć czemu robię to dość rzadko. Oglądać też lubię, ale tylko takie, w których nie ma rzeczy niewytłumaczalnych, paranormalnych, metafizycznych itd. A niniejsza lektura zawierała niemal wszystko to czego się boję oglądać i wierzcie mi - czytanie było niemal równie przerażające. Choć jestem ciekawa, jak Netflix poradzi sobie z ekranizacją - nie zamierzam ryzykować zawału.

Ta książka mnie p r z e s t r a s z y ł a. Naprawdę.
I niech to będzie dla Was najlepszym jej podsumowaniem.