Bajka o niedźwiedziach, niedźwiedziątku i o małym złotowłosym dziewczątku recenzja

Jeszcze miesiąc temu nazwisko polskiej poetki, Franciszki Arsztajowej, kojarzyło mi się tylko i wyłącznie z książką "Malowany welon", którą napisał William Somerset Maugham, ponieważ to ona ją przetłumaczyła na język polski. Jednak kiedy wczytałam się w okładkę, kolejnej już książeczki z mojego dzieciństwa, nazwisko to ponownie pojawiło się w moich myślach.

Będąc dzieckiem uwielbiałam tę bajeczkę. Chyba ze względu na podobieństwo do złotowłosej bohaterki :) Wygląd książeczki a zwłaszcza okładki jest niestety niezbyt godny pochwalenia... Tak, jest mi wstyd, ale na swoje usprawiedliwie mam to, że małe dzieci nie zawsze rozumieją ideę "nie niszcz książki".

Autorka napisała historię o rodzinie niedźwiadków. Niedźwiedź-tata, Niedźwiedzica-mama i niedźwiedziątko-dzieciątko mieszkali w ogromnym lesie. Tata był bardzo duży, nosił kapelusz, chodził z laską i przynosił do domu miód. Mama zaś ubrana była w czepek, zapaskę i dbała to, by mogli zjeść owoce oraz chleb. W ich domku znajdowały się proporcjonalne do wzrostu trzy łóżka, trzy krzesła oraz stół. Każdy niedźwiedź miał też swoją miskę i łyżkę - też odpowiednio duże, średnie lub malutkie.
Niedaleko od niedźwiadków mieszkała Złotowłoska Pieszczotka, mała dziewczynka, która razu pewnego zabłądziła i trafiła do ich domku. Jakie spustoszenie i szkody poczyniła, grymasząc przy tym ogromnie i co się wydarzyło po powrocie niedźwiadków do domku? O tym przeczytacie w książeczce.

Ogromnie zachęcam do przeczytania jej dziecku. Historyjka napisana jest rymowanymi strofkami, zawiera sporą dawkę humoru oraz napięcie towarzyszące odkrywaniu przez niedźwiadki szkód wyrządzonych w ich domku przez dziewczynkę. Polecam!