Bądź zdrowa, Lizbono recenzja

Historia o tym jak wielki wpływ na nasze życie mają podejmowane decyzje.
Ona - Juliana - jest córką bogatego właściciela ziemskiego, on - Ferdynando - biedny wiejski chłopak z wielkimi ambicjami. Ta dwójka dzieci, jakimi jeszcze wtedy byli, pod starym dębem poprzysięgają sobie wieczną miłość.
Ale jak to zazwyczaj bywa okrutny los rozłącza ich na kilka lat (co nie odbyło się bez winy Juliany, która pewnego dnia odkryła, że Ferdynando nie prezentuje się tak wspaniale na tle jej pełnej przepychu rezydencji).
Spotykają się ponownie na zaręczynach jej siostry, ona ma już wybranego kandydata na męża, on pracuje jako pilot wojskowych samolotów i wciąż ma nadzieję na zdobycie serca ukochanej. Chwila namiętności pod starym dębem przynosi opłakane skutki. Juliana zachodzi w ciążę, teraz pozostaje pytanie czyje to dziecko, skoro kilka dni wcześniej oddała się swojemu narzeczonemu Ruiemu?
Po długich namysłach Juliana postanawia nie zmieniać dotychczasowych planów i poślubić Riuego. Kontakt z Ferdynandem urywa się na siedem długich lat.
Odnajdują się w Lizbonie, ona ma dwójkę dzieci, on akurat się ożenił. Namiętność wybucha ze zdwojoną siłą, a romans trwa wiele lat, kres tej wielkiej miłości przynosi dopiero śmierć (w wieku 70 lat).

W między czasie poznajemy, równie tragiczne losy Laury - córki Juliany - i Ricarda - syna Laury, a wnuka Juliany, jak również innych pobocznych bohaterów.

Mnogość postaci i wątków, czasami zupełnie niepotrzebnych, męczy.
Książka zdaje się ciągnąć w nieskończoność, momentami nudzi. To co przez 200 pierwszych stron mnie fascynowało i wciągało, przez kolejne 300 doprowadzało do przeciągłego ziewania.
Powieść zdecydowanie za gruba i niestety przez to wiele traci.