Anioł Coltona recenzja

Czytałam wiele romansów mc. Większość z nich była na tyle średnia, by nie przyznać, że słaba. Po prostu do zapomnienia.

Zrobiłam sobie długą przerwę od tych romansów. Aż do książki pani Agnieszki Siepielskiej. Czy był to dobry powrót? Ku mojemu smutkowi niespecjalnie. Widać, że autorka dosyć dobrze rozumie klimaty jakie panują w romansach mc. Cała otoczka świata bikerów całkiem dobrze jej wyszła. Tyle, że gorzej ze stworzeniem porządnych charakterów dla swoich postaci.

Colton – chirurg, ojciec „rzeźnik”, biker, który znalazł swoją wymarzoną kobietę. Zapowiadało się ciekawie. Ale, tak jest jakieś „ale”. Kurcze, postać Coltona, sprowadza się do tego, że przez pierwszą część książki miota się jak mało rozgarnięty nastolatek. Nie wie czego chce. Lexi, czy też nie, bo ją skrzywdzi. Pije, przeklina i w sumie tyle co robi Colton. Sądziłam, że będzie więcej ukazane jego mrocznej strony. Przecież przezwisko "rzeźnik", "psychol" nie wzięło się znikąd. Niestety tego też jest skąpo.

Lexi – przeszła wielką traumę. Porwanie, tortury, nadopiekuńczy rodzice. Ogólnie postać, która ma ogromny ciężar wydaje się cieniem. Wydaje się, że jedynym pragnieniem i celem w życiu Lexi jest to, aby stać się kobietą bikera. Jest to nawet wspomniane. Ale po okropnych przeżyciach jej priorytety powinny się nieco zmienić.

Początek relacji bohaterów nie jest czytelnikowi przedstawiony. Co jest w moim odczuciu błędem. Bardzo chciałam śledzić proces leczenia Lexi. Jak Colton się nią zajmował, troszczył. Tego chciałam. To byłoby interesujące. Budowanie raz po raz relacji bohaterów.

Muszę się jeszcze lekko przyczepić do powtórzeń, „fukać” było po prostu irytujące. Praktycznie nie było strony, gdzie czasownik „fukać” by się nie pojawiło.

Widać, że Agnieszka Siepielska potrafi pisać. Ale tu jakby mało jej się chciało. Trochę zmarnowany potencjał. Zarys postaci i ich traum, był na tyle ciekawy, że można było wycisnąć z tego coś naprawdę świetnego.

Nie wątpliwy plus pióra pani Agnieszki jest taki, że czyta się naprawdę szybko. Zaczęłam i niemal zaraz potem skończyłam.

Moja ocena książki „Anioł Coltona” to nieco naciągana szóstka. Czekam na jeszcze lepszą książkę pani Agnieszki Siepielskiej.