Jak adoptowałem Antona recenzja

„Jak adoptowałem Antona” to książka Roberta Klose, amerykańskiego autora polskiego pochodzenia, który wcześniej napisał o swojej pierwszej adopcji, „Adopting Alyosha: A Single Man Finds a Son in Russia”. Po latach, gdy jego syn Alyosha stał się nastolatkiem, Klose postanowił, że czas na adopcję kolejnego dziecka. Ta książka opowiada o drodze, którą przeszedł, adoptując Antona z Ukrainy.

Adopcja przez samotnego rodzica w wielu krajach jest utrudniona, a Robert Klose musiał przejść przez szereg formalności. Choć początkowo Ukraina wydawała się otwarta na adopcje przez samotnych rodziców, na miejscu napotkał wiele trudności. W kraju, gdzie wydarzyły się tragiczne przypadki związane z adopcją, cudzoziemscy adoptujący byli traktowani z ostrożnością. Klose musiał stawić czoła nieufności miejscowych, a także radzić sobie z oporem ze strony osób odpowiedzialnych za adopcję. Dzięki wsparciu grupy kobiet udało mu się jednak przekonać odpowiednie osoby, by mógł podjąć opiekę nad Antonem.

Po przyjeździe do Stanów Zjednoczonych, Klose zmierzył się z nowymi wyzwaniami wychowawczymi. Choć początkowo miał nadzieję na łatwiejszy proces adaptacji, jak w przypadku Aloszy, szybko okazało się, że wychowanie dziecka, które przeżyło trudne doświadczenia, wiązało się z wieloma trudnościami. Klose docenił rolę wsparcia ze strony rodziny, przyjaciół oraz innych osób, które pomogły mu w wychowywaniu Antona.

Autor daje się poznać jako osoba prostolinijna, szczera i otwarta na inne kultury. Jego książka pełna jest obserwacji z różnych krajów i kultur, które Klose odwiedzał, przestawionych z szacunkiem i dystansem do innych. Klose nie unika trudnych tematów, ale wplata w fabułę zabawne i wzruszające anegdotki związane z jego pierwszą adopcją, które dodają książce ciepła i lekkości.

Styl pisania Klose’a jest prosty, bezpośredni i szczery. Autor unika skomplikowanego języka, co sprawia, że książka jest łatwa do przyswojenia, a narracja płynna i angażująca. Dzięki zastosowanej narracji pierwszoosobowej, czytelnik może lepiej wczuć się w emocje i przeżycia autora, co czyni książkę jeszcze bardziej osobistą i wiarygodną. Klose w swoich obserwacjach jest autentyczny, nie idealizuje siebie, co pozwala czytelnikowi poczuć, że ma do czynienia z prawdziwą, ludzką historią. Jego otwartość na różne kultury oraz szacunek dla innych narodów sprawiają, że książka jest pełna empatii i zrozumienia.

„Jak adoptowałem Antona” to wzruszająca opowieść o ojcostwie, miłości, wytrwałości i trudach adopcji. Klose pokazuje, że mimo licznych trudności związanych z formalnościami i wychowywaniem adoptowanego dziecka, możliwe jest spełnienie marzenia o stworzeniu szczęśliwego domu.

Warto jednak pamiętać, że chociaż książka została napisana w 2022 roku, dotyczy wydarzeń z 2001, kiedy to miały miejsce opisywane wydarzenia. Z tego względu pewne informacje mogą być już nieaktualne.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.