A lasy wiecznie śpiewają recenzja

„A lasy wiecznie śpiewają" to niesamowite dzieło. Książka, która już od samego początku czyli okładki zaprasza czytelnika w niezapomnianą podróż. Do lat 30-tych XX wieku na daleką północ Europy. Towarzyszymy pokoleniom rodzin, które każdego dnia swojego życia obcują z przepiękną naturą. Autor opisał charaktery tych bohaterów z taką pasją i przekonaniem, że wierzymy w uleganie zmianom oraz w to, jak waleczny staje się ich charakter wobec różnorodnych wydarzeń życiowych. Znamienna jest przemiana głównego bohatera książki Daga, którego pragnienie pieniędzy, zemsty i władzy zostaje zastąpione miłością i miłosierdziem wobec bliźnich. Postać Adelajdy to kobieta, której także bardzo długo po lekturze książki nie zapomnimy. Dociera do posiadłości męża z determinacją, z planem przełamania nieufności wobec mężczyzn. Walka jest trudna, pełna niespodzianek, ale po wielu niepowodzeniach nasza bohaterka potrafi zachować swoją godność . Wciąż możemy podziwiać jej odwagę.

Moim zdaniem, bardzo dużym atutem tej sagi jest fakt, że mogę do niej wracać zarówno w dobrych jak i w tych gorszych trudniejszych momentach mojego życia. Autor w niesamowity sposób zainspirował mnie do poszukiwań informacji o przodkach.
Wiem, że sagi nie każdemu mogą przypaść do gustu. Należę do grona czytelników, którzy bardzo chętnie sięgają po ten rodzaj literatury. Moim zdaniem, każda z postaci pokazując swoje wybory życiowe, daje nam wskazówki, które są ponadczasowe i nie przynależą tylko do jednego pokolenia.

Warto udać się z bohaterami tej sagi w podróż w czasie. Rekomenduję!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.