To nie jest, do diabła, love story! Skin deep recenzja

„– To nie jest, do dia­bła, love story, We­roni­ko.
– Masz świę­tą rację. To jest hor­ror z ele­men­ta­mi ko­me­dii.
– Za­po­mnia­łaś dodać, że ro­man­tycz­nej.”


To już trzeci tom serii i tym razem historia skupia się na innych bohaterach, choć oczywiście nie zabraknie Elli i Jonasza. W tej części poznany bliżej jedną z sióstr Jonasza, cichą bliźniaczkę Werę.

Dziewczyna ma żal do losu, że wiele lat temu wydrapał jej głębokie rany — dosłownie i w przenośni. Wydarzenia z przeszłości sprawiły, że Wera nie ma zbyt wielu znajomych, a całe życie stroni od ludzi. Dodając do tego jej styl i wstydliwy sekret, którym z nikim nie chce się dzielić, można powiedzieć, że jest szarą myszką.
Wszystko się zmienia, kiedy z opresji ratuje ją (nie do końca) rycerz w lśniącej zbroi. Choć właściwie Aleksowi daleko do rycerza. Sam coś skrywa i nie może się z tym uporać.
Ku wielkiej obawie Wery, chłopak odkrywa jej tajemnicę, jednak to nie zniechęca Aleksa, wręcz przeciwnie jeszcze bardziej go do niej ciągnie. Poza tym stara się przekonać dziewczynę, że czasem, aby oczyścić serce i głowę, wystarczy zabrudzić krew tuszem. Jednak czy tak łatwo można po prostu zatuszować przeszłość i podążyć dalej? Tego musicie się dowiedzieć sami.

Julia Biel po raz kolejny nie zawodzi. Zachwyca stylem i lekkością, choć historia nie do końca jest tak lekka, jakby się zdawało. Uwielbiam humor autorki, docinki bohaterów i grę słowem. Wielokrotnie wybucham śmiechem, aby chwilę później czuć smutek razem z bohaterami. Pokochałam Werę i Aleksa i kibicowałam im od samego początku. Ponieważ ta dwójka zasługiwała na szczęście. Oboje przeżyli traumę, mają blizny i to one w pewnym sensie ich do siebie zbliżyły, rozumieją się jak nikt inny, choć tak naprawdę każdy z nich (szczególnie Aleks) musi uporać się z demonami przeszłości.

Temat blizn i tego, jaki mają wpływ na nasze życie, autorka pokazała wręcz świetnie. Tak samo motyw studia tatuażu, które jakby pomaga urodzić się na nowo. Zmienia coś, czego się wstydzimy, co ukrywamy, co sprawia, że czujemy się brzydcy w coś pięknego, w istne arcydzieło sztuki.

To książka oczywiście o przyjaźni, o relacjach rodzinnych, o nadziei, o walce o siebie, o próbie wybaczenia sobie i innym, o pokonywaniu własnych demonów, o akceptacji i otwieraniu się na innych, o postawieniu kropki na końcu strony i przewrócenia jej na następną stronę i rozpoczęciu nowego rozdziału. I przede wszystkim, to książka o miłości, do diabła.

Polecam wam całą serię LoveStory.