3kąt recenzja

Agnieszka Peszek w powieści „3kąt” znów zabiera nas w świat kryminalnych zagadek, w którym nic nie jest takie, jakim się wydaje na pierwszy rzut oka. To kontynuacja „40. Raków”, a jednocześnie opowieść, która stawia nowe pytania i komplikuje relacje między bohaterami. Autorka nie tylko rozwija wątki znane z poprzedniej książki, ale także umiejętnie splata je z nowymi, tworząc narracyjną sieć pełną fałszywych tropów i intrygujących zwrotów akcji.

Główni bohaterowie, Bartosz Bogucki i Maksymilian Obrębski, zmagają się z prowadzeniem śledztwa w sprawie tajemniczej śmierci kobiety znalezionej w domu znanego muzyka. Na pozór klasyczna sytuacja kryminalna szybko przeradza się w wielowarstwową zagadkę, w której każdy nowy dowód wydaje się podważać wcześniejsze hipotezy. Peszek sprawnie prowadzi nas przez meandry śledztwa, pokazując, jak łatwo można zgubić się w nadmiarze informacji i zbyt szybko uwierzyć w pozory. Atmosfera nieustannego napięcia i niepewności budowana jest nie tylko przez nieschematyczne działania bohaterów, ale także przez prokuratora, który próbuje jak najszybciej zakończyć sprawę – bez względu na to, czy prawda wyjdzie na jaw.

„3kąt” to nie tylko klasyczny kryminał. Peszek subtelnie porusza też temat relacji międzyludzkich – zarówno tych zawodowych, jak i osobistych. W książce pojawiają się także motywy związane z psychologią postaci – niejednoznaczność ich motywacji oraz osobiste demony, z którymi muszą się zmagać. Autorka nie pozwala nam na jednoznaczne oceny, co czyni jej bohaterów jeszcze bardziej ludzkimi i wielowymiarowymi.

Ciekawym zabiegiem narracyjnym jest równoległe prowadzenie wątków – z jednej strony śledzimy losy detektywów, a z drugiej tajemniczą „Ją”, która zdaje się mieć coś wspólnego z przeszłością aspiranta Boguckiego. Peszek umiejętnie dawkuje informacje, utrzymując naszą ciekawość na wysokim poziomie. Każdy nowy element tej układanki komplikuje obraz całości, budując poczucie, że ktoś specjalnie „miesza” w śledztwie, aby ukryć prawdę. To sprawia, że książkę czytałam z zapartym tchem, zastanawiając się, kto manipuluje sytuacją i dlaczego.

Autorka po raz kolejny udowadnia, że potrafi pisać w sposób intrygujący, łącząc elementy kryminalne z psychologicznymi. W „3kącie” nie ma prostych odpowiedzi ani łatwych rozwiązań. Każdy fałszywy trop to kolejna warstwa tajemnic, które czytelnik musi rozwikłać. Książka trzyma w napięciu do samego końca, a finał, jak przystało na dobrą powieść kryminalną, zaskakuje.

„3kąt” to powieść dla tych, którzy lubią niebanalne kryminały, gdzie fabuła pełna jest zwrotów akcji, a bohaterowie to postacie z krwi i kości, zmagające się nie tylko z przestępcami, ale także z własnymi słabościami. Agnieszka Peszek po raz kolejny udowadnia, że potrafi tworzyć historie, które wciągają i zmuszają do refleksji.