Życie przed sobą

Niewielkiej objętości książeczka złapała mnie za gardło na samym początku czytania i nie wypuściła aż do końca...
Miłość, tolerancja, wielokulturowość... Dużo, dużo emocji nas atakuje. Płacz, śmiech, smutek, radość. Bardzo ważna książka.

'' Nie wiem czemu się tak do niego uprzedziłem, chyba dlatego że miałem już dziewięć czy dziesięć lat z hakiem i musiałem kogoś nie znosić, jak wszyscy ''

Książka na pewno nietuzinkowa i nie pospolita . W dodatku z mocnym polskim akcentem, w osobie pani Rozy starej Żydówki cudem ocalałej z Auschwitz . Pani Roza ma sześćdziesiąt pięć lat jest gruba, niemal całkiem łysa i schorowana. Mieszka na szóstym piętrze starej kamienicy bez windy, w Belleville, dzielnicy Paryża, gdzie spotkać prawdziwego Francuza, to cud. Za to wszelkich innych narodowości i kolorów skóry, bez liku.

Stara Żydówka kiedyś ''radziła'' sobie jak każda inna kur...wa, teraz pomaga swoim młodszym koleżankom po fachu '' przechowując '' ich dzieci . Jednym z takich ''niefortunnie urodzonych dzieci'', jest Mahomet , Momo, jak sam o sobie mówi, który jest narratorem tej opowieści. Momo ma dziesięć lat i bardzo chciałby dowiedzieć się czegoś o swoich rodzicach, bardzo tęskni za matką, jednak nie ma skąd się dowiedzieć, konstatuje więc ''Jedyna rzecz której byłem pewien to to że moja matka była kobietą , inaczej się nie da'' . To raczej niewiele jak na informacje o zdawałoby się najbliższej dziecku osobie jaką niewątpliwie powinna być matka.

Książka jest rewelacyjna. Wprost powala i przytłacza celnością spostrzeżeń, gorzko prawdziwymi komentarzami wypowiadanymi przez Momo. Właściwie to aż nie wiem co powiedzieć, pod tak dużym wrażeniem jestem. Moja opinia powinna składać się z samych c...

"Starzy mają taką samą wartość jak wszyscy, nawet jak się zmniejszają. Czują tak samo jak wy i ja i czasami nawet jeszcze bardziej przez to cierpią, bo już nie mogą sobie dać rady. Atakuje ich natura, która potrafi być wstrętna małpa i wykańcza ich na wolnym ogniu".

Pozycja wobec której nie można przejść obojętnie, choć ja z pewnością bym przeszła, gdyby nie rekomendacja jednego z moich znajomych, któremu bardzo dziękuję za ową rekomendację oraz za przesłanie mi owego egzemplarza.

To pełna humoru ale też i smutku historia chłopca, spędzającego swoje dzieciństwo w nielegalnym przytułku dla sierot, prowadzonym przez Panią Różę, prostytutkę- emerytkę z którą nawiązuje cudowne relacje.
Przemyślenia tego 10- letniego, nad wyraz dojrzałego jak na swój wiek chłopca bardzo poruszają ale też bawią do rozpuku, zwłaszcza w momentach kiedy operuje on słowami, których sam jeszcze do końca nie rozumie. Wychodzi z tego iście komiczna sprawa i naprawdę ciężko się wtedy nie roześmiać.

Jedna z tych lektur, które są wyjątkowo proste w odbiorze ale też trudne emocjonalnie i pomimo, że pierwodruk został wydany w 1975 roku, wciąż ma wydźwięk uniwersalny....

Cenna lektura..