Na Belleville'u, w szemranej ,,kolorowej" dzielnicy Paryża, gdzie trudno spotkać autochtonicznych Francuzów, na szóstym piętrze bez windy mieszka Momo, dziecko ulicy. Wychowuje go pani Roza, stara Żyd...
Czy matka może kochać za bardzo? Najbliższa nam osoba? Czy wyobrażenia naszych rodziców mogą przewyższyć nasze możliwości? Główny bohater nigdy się nie nudził w towarzystwie swojej rodzicielki. Auto...
Pierwsze polskie wydanie książki wybitnego francuskiego pisarza. Kiedy lady Diane L. dowiaduje się, że jej letni pawilon ma zostać zrównany z ziemią, postanawia do tego nie dopuścić. Ta osiemdziesię...
Ostatnia, dotychczas niepublikowana w Polsce powieść kultowego pisarza francuskiego, jedynego w historii dwukrotnego laureata prestiżowej Nagrody Goncourtów Słodko-gorzka opowieść o miłości, odwadze...
Powieść urodzonego sto lat temu w Wilnie dwukrotnego laureata Nagrody Goncourtów (za drugim razem pod pseudonimem Émile Ajar). Opowieść o weneckiej trupie szarlatanów uprawiających swój proceder w Ros...
Jest to baśń polityczna o młodym kowboju z Teksasu, który przybywa do Nowego Jorku, przejęty ideami Organizacji Narodów Zjednoczonych, szybko jednak się do nich rozczarowuje i postanawia ośmieszyć prz...
Opowieść o ścieraniu się dwóch racji: Morela, który chce powstrzymać rzeź słoni: ... wie pan równie dobrze jak ja, ile straci Afryka, tracąc słonie. A jesteśmy na prostej drodze do tego. Jak możemy...
There is a strong contrast all through the book between love and optismism, fear and pessimism. The book is humorous, bittersweet and vivid. 'La vie devant soi' has been filmed.
Pour Ludo le narrateur, l'unique amour de sa vie commence à l'âge de dix ans, en 1930, lorsqu'il aperçoit dans la forêt de sa Normandie natale la petite Lila Bronicka, aristocrate polonaise passant se...
Tulipe, ancien déporté, vit à Harlem, après la guerre, dans un meublé sordide. Il a pour seuls amis un autre émigré, oncle Nat, de race imprécise, et la fille de ce dernier, Léni. Tulipe est le Blanc ...
(...) ludzie zawsze są dużo lepsi dla psów niż dla ludzi, którym nie wolno dać umrzeć bez cierpienia.
“Mnie tam na szczęściu specjalnie nie zależy, jeszcze wolę życie. ”
“Starzy mają taką samą wartość jak wszyscy, nawet jak się zmniejszają. Czują tak samo jak wy i ja i czasami nawet jeszcze bardziej przez to cierpią, bo już nie mogą sobie dać rady. Atakuje ich natura, która potrafi być wstrętna małpa i wykańcza ich na wolnym ogniu.”
“To, co nosi pompatyczną nazwę „szacownego wieku”, każe żyć w atmosferze prostactwa, którą każda oznaka szacunku tylko podkreśla: przynoszą ci laskę, choć o nią nie prosiłaś, podają ci ramię za każdym razem, gdy chcesz zrobić krok, na twój widok od razu zamykają okna, szepczą: „Uwaga, stopień”, jakbyś była ślepa, mówią do ciebie fałszywie radosnym tonem, jakby przewidywali, że jutro umrzesz, i próbowali to przed tobą ukryć.”