Zośka. Przepustka do szczęścia

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki Pani Anny Stryjewskiej „Zosia. Przepustka do szczęścia”. Jest to drugi tom powieści „Zosia. Dopóki biło serce”. W pierwszej części autorka przeniosła nas w lata sześćdziesiąte na polską wieś gdzie przyszło żyć i dorastać tytułowej Zosi. Utalentowana dziewczyna ma głowę pełną marzeń związanych z szyciem i projektowaniem mody. Niestety w środowisku w którym dorasta edukacja uważana była za nikomu niepotrzebną fanaberię. Cel do jakiego powinna dążyć dziewczyna to znalezienie sobie bogatego chłopaka, zamążpójście, urodzenie dzieci i praca w gospodarstwie. Według jej matki była to jedyna droga którą może wybrać córka myśląc o swojej przyszłości. Czy Zosia podda się panującym w jej domu poglądom na temat roli kobiety w życiu rodzinnym? Po części tak, ale tak będzie do czasu, bo już w drugim tomie, „Zosia. Przepustka do szczęścia”, poznamy nowe oblicze naszej bohaterki. Zosia z nieco zahukanej, ale nie pozbawionej siły do walki dziewczyny przeistacza się w pewną siebie młodą kobietę, która, po swojej ucieczce ze wsi do Łodzi, ucząc się i pracując realizuje swoje marzenia. Dziewczyna planuje po ukończeniu szkoły średniej podjąć kierunkowe studia. Tymczasem Łódź w której ma szansę wreszcie rozwinąć skrzydła jest niczym wulkan. To już nie tylko miasto, które daje pracę i możliwości awansu społecznego, ale również ośrodek buntu społecznego. W przededniu lat siedemdziesiątych łódzcy studenci organizują uliczne protesty w których aktywny udzi...

Dalsza podróż z Zośką przez życie — dokładnie takie, jakim jest naprawdę

Kiedy Czytelnik w pierwszym tomie poznawał główną bohaterkę, była młodą dziewczyną — z planami, marzeniami, ale zależną od surowej matki. Na przestrzeni dwóch powieści Zosia bardzo się zmieniła, wydoroślała. W tej książce jest już młodą kobietę odważnie sięgającą po to, czego pragnie. Chce rozwijać swój talent, jakim jest projektowanie i szycie, ale również dalej się uczyć.

Zosia traci dziecko i rozstaje się z mężem, postanawia zmienić wszystko i rozpoczyna całkowicie nowe życie z dala od domu w Łodzi. Podobnie jak w innych książkach Autorka i tutaj kreuje wyjątkowy i dokładny obraz tego miasta. Nie szczędzi opisów, które jednak nie są nudne, a nadają charakteru powieści. Chociaż nigdy nie byłam w Łodzi, dzięki Autorce mam wrażenie, że dobrze znam to miejsce. Opisy zazwyczaj mnie nudzą, w żadnej książce Anny Stryjewskiej tak nie było, ale w obu tomach "Zośki" były one cudowne i bardzo klimatyczne.

Z tej przyjemnej lektury wyłania się również obraz życia w PRL — u. Schyłek lat sześćdziesiątych i początek siedemdziesiątych dla większości nie był najlepszym okresem, ale wielu teraz wspomina go z sentymentem. Myślę, że powieść u wielu Czytelników obudzi wspomnienia — te przyjemne, ale również te trudniejsze. Tym, którzy nie znają tego czasu, Anna Stryjewska pokaże go inaczej niż w podręcznikach do historii. Liczne protesty i manifes...

Schyłek lat 60. Łódź. W kraju dzieje się dużo, a Zośka dąży do spełnienia marzeń zawodowych. W jej życiu pojawia się ktoś, kto staje się dla niej ważny.

Więcej o fabule nie napiszę, bo to już drugi tom i łatwo chlapnąć spoilerem, a tego nie lubię. Znów sięgnęłam po audiobooka. Czytała Pani Domańska, więc realizacja po prostu genialna. Sama książka również. Zośkę polubiłam bardzo. Najbardziej jednak kupił mnie klimat tamtych lat. Autorka naprawdę fajnie oddała nastrój PRLu. Nawet opisy nie były nudne, a to się rzadko zdarza.

Jeśli macie ochotę na niesztampową obyczajówkę, to gorąco polecam tę serię. Jest naprawdę dobra.