Zośka. Przepustka do szczęścia recenzja

Kiedy Czytelnik w pierwszym tomie poznawał główną bohaterkę, była młodą dziewczyną — z planami, marzeniami, ale zależną od surowej matki. Na przestrzeni dwóch powieści Zosia bardzo się zmieniła, wydoroślała. W tej książce jest już młodą kobietę odważnie sięgającą po to, czego pragnie. Chce rozwijać swój talent, jakim jest projektowanie i szycie, ale również dalej się uczyć.

Zosia traci dziecko i rozstaje się z mężem, postanawia zmienić wszystko i rozpoczyna całkowicie nowe życie z dala od domu w Łodzi. Podobnie jak w innych książkach Autorka i tutaj kreuje wyjątkowy i dokładny obraz tego miasta. Nie szczędzi opisów, które jednak nie są nudne, a nadają charakteru powieści. Chociaż nigdy nie byłam w Łodzi, dzięki Autorce mam wrażenie, że dobrze znam to miejsce. Opisy zazwyczaj mnie nudzą, w żadnej książce Anny Stryjewskiej tak nie było, ale w obu tomach "Zośki" były one cudowne i bardzo klimatyczne.

Z tej przyjemnej lektury wyłania się również obraz życia w PRL — u. Schyłek lat sześćdziesiątych i początek siedemdziesiątych dla większości nie był najlepszym okresem, ale wielu teraz wspomina go z sentymentem. Myślę, że powieść u wielu Czytelników obudzi wspomnienia — te przyjemne, ale również te trudniejsze. Tym, którzy nie znają tego czasu, Anna Stryjewska pokaże go inaczej niż w podręcznikach do historii. Liczne protesty i manifestacje, bieda, trudności w znalezieniu pracy i zakupie mieszkania, brak towarów na półkach w sklepach niby wszystko to wiemy, a wielu nawet pamięta, ale Autorka tą rzeczywistość pokazuje w trochę inny sposób — skupiając się również na jej pozytywnych aspektach.

Powieść Anny Stryjewskiej to wielowątkowa historia, w której Autorka poruszyła różnorodne tematy — prawdziwą przyjaźń, zakazane uczucie, drogę do spełniania marzeń, wagę rodzinnych więzi i wiele innych.

Książka to poruszająca historia, która wciąga już od pierwszych stron. Bardzo emocjonalna opowieść trafia w serce Czytelnika, staje się jeszcze bardziej prawdziwa, kiedy dowiadujemy się, że część opisanych wydarzeń miała miejsce naprawdę. Autorka tworząc powieść, wzorowała się na losach swojej Mamy i jej wspomnieniach dopisując i uzupełniając to, czego nie wiedziała.

Cała historia napisana jest pięknym językiem, który urzeka i sprawia, że czytanie daje dużą przyjemność. Podczas przewracania kolejnych stron Czytelnik nie tylko z łatwością może dostrzec uczucia bohaterów, ale również sam odczuwa wiele emocji.

Powieść to zdecydowania lektura, z którą warto się zapoznać, oczywiście po przeczytaniu pierwszego tomu, który opowiada wcześniejsze losy bohaterów. Emocjonalna i wciągająca lektura jest jednocześnie lekka w odbiorze. Autorka sprawia, że poruszającą pozycję trudno odłożyć na bok.

Za możliwość przeczytania książki i poznania wyjątkowej historii Zośki bardzo dziękuję Autorce.