Opinia na temat książki Znachor

Krzysztof Szorc właśnie usłyszał wyrok śmierci. Z glejakiem mózgu lekarz daje mu kilka miesięcy życia. Przypadkiem ogląda wywiad z Weroniką, żoną i asystentką znachora Jakuba Wilka. Nie licząc na odpowiedź, wysyła do niego maila. Wkrótce dostaje zaproszenie do domu uzdrowiciela. Krzysiek ukrywa swoją chorobę przed bratem Markiem, który jest śledczym w policji. Otrzymuje sprawę, jak się ma okazać, zabójstw uzdrowicieli. Temat interesuje dziennikarzy śledczych - Bartka i jego największego konkurenta w rywalizacji o temat Kazika Barszczyka, ksywa Żurek. Media okrzykują seryjnego zabójcę Inkwizytorem.

Narracja prowadzona jest w jednej płaszczyźnie czasowej, głównie z perspektywy Krzyśka. Choć temat ciężkiej choroby nie jest ani łatwy, ani przyjemny, to ukazany jest w lekki sposób nieobciążający psychiki czytelnika. Chłopak nie ma jeszcze objawów. Choć medycyna nie daje nadziei, a on nie jest naiwny, to w głębi serca liczy na pomoc uzdrowiciela. Kolejnym argumentem, że Krzysiek nie chce opuszczać domu Jakuba, jest aparycja Weroniki, która jest dla niego wyjątkowo kusząca.

Autor ma ogromny talent nie tylko do tworzenia ciekawych porywających historii, ale też do kreowania interesujących, inteligentnych osobowości. Całość okrasza naturalnymi, sarkastycznymi dialogami i monologami. Krzyśkowi podpowiada, jak sam ich nazywa, agent Mulder i wewnętrzny szyderca, nadając makabrycznej historii zabawny wydźwięk.

Proza tworzona przez autora szybko stała się jedną z moich ulubionych. Całe szczęście, że nie muszę czekać na dalsze losy bohaterów i od razu mogę sięgnąć po "Inkwizytora".