Zgnilizna

Fantasy to gatunek, który nie ma żadnych granic.Bowiem, wyobraźnia jest nieograniczona i cokolwiek zamierzamy stworzyć, będzie, że tak ujmę miło widziane.A pisarze prześcigają się w coraz to nowych pomysłach, które w większości są kopią kopii, która jest kopią... itd.
Jednak, chwalebne wyjątki, na szczęście także mają prawo bytu.Tak jest w tym przypadku.Cykl Krucze Pierścienie doczekał się w Polsce wydania drugiego tomu, więc, gdy tylko otrzymałem rzeczoną książkę, zabrałem się za lekturę.

Pamiętacie, pewną dziewczynę, której cechą szczególną jest to, że urodziła się bez ogona?Pewnej szczególnej, zimowej nocy została znaleziona i wychowana z wielką miłością, przez kowala, który uznał maleńkie dziecko za swoje i aby nie stwarzać nie potrzebnych kłopotów, postanowił dodać jej ślad, po wspomnianym ogonie.Lata mijały dziewczyna dorastała, a pewnego dnia, po perturbacjach, przedstawionych w tomie "Dziecko Odyna", przechodzi przez portal do świata w którym, wszystko jest inaczej.

Krwawe polowania na ludzi oraz umierający świat, to nie jest to czego się spodziewała, dodatkowo tęskni za swoi przyjacielem.To będzie prawdziwa szkoła przetrwania dla niej, daję słowo.

Słowem podsumowania, drugi tom cyklu jest równie dobry, a może nawet lepszy od części wcześniejszej.Zmagania ze złośliwym losem, jeszcze nigdy nie miały tak interesującej otoczki.Świetnie napisana i gdyby się okazało, że to ostatnie spotkanie, z tymi bohaterami, byłbym niepocieszony.Na szczęś...

Drugie tomy bywają zdradliwe. Człek po nie sięga z rozpędu, bo tak bardzo chce pozostać w świecie, który go oczarował w tomie pierwszym, i albo jest zachwycony, albo rozczarowany. Ja jestem gdzieś pomiędzy, a jako, że zazwyczaj mam inną opinię niż wszyscy, to nie będę bezkrytycznie piać z zachwytu. Chociaż bardzo się emocjonowałam przy niej, a odpowiedzi na które czekałam, były tak zaskakujące, to...
Zwroty akcji w tym tomie były prze-fantastyczne; bardzo mi się podobała krytyka świata współczesnego, choć może była za ostra. Co mi się nie podobało to... Hirka. Dobrze, że się wycwaniła, dobrze, że zrobiła wyszczekana ale tak przez jedną noc? Ponadto, mam wrażenie, że autorka wpadła w pułapkę postaci niby nieidealnej, popełniającej błędy, ale tak naprawdę będącej pępkiem całego wszechświata (dosłownie) i zaprzeczającej swojej wyjątkowości chociaż dobrze o tym wie. A ja nie znoszę takich bohaterów okrutnie. Za to Rime! Wątek Rimego w tym tomie jest świetny. On też się rozwija ale pozwala sobie na popełnianie błędów przez swoje przekonanie o ważności, co czyni go bardziej "ludzkim". Największym rozczarowaniem zaś byli Ślepi. Wszystkiego się spodziewałam, ale nie tego. Plus osadzenie powieści na współczesnym gruncie spotęgowało wrażenie, że ja już gdzieś to czytałam. I że czytam powieść dla młodzieży, czego nie czułam kompletnie przy "Dziecku Odyna". Mam nadzieję, że "Zgnilizna" nabierze więcej sensu, jak skończę czytać "Evnę".

Podobało mi się, bardziej niż "Dziecko Odyna". „Zgnilizna” jest lepsza od poprzedniczki pod każdym względem - zarówno jeśli chodzi o pomysł, jak i wykonanie. Mamy tu zupełnie nowe otoczenie, nowych bohaterów i nowe cele – autorka odkrywa, że w tej historii chodzi o więcej, niż do tej pory pokazała. Zmienia się tak wiele, że można mieć wrażenie, że to nowa opowieść, choć oczywiście autorka zachowuje konsekwencję i łączy wcześniejsze wątki z przedstawioną opowieścią. Bohaterowie są ciekawi. Mamy wiele nowych postaci i mam wrażenie, że autorka poradziła sobie z nimi o wiele lepiej niż wcześniej. W kwestii fabuły również widać poprawę. Było też bardziej wciągająco i zaskakująco. Ogółem wrażenia po przeczytaniu mam pozytywne i bardzo chętnie sięgnę po tom trzeci o tytule "Evna".