Zatracenie

Osamu Dazai
8.2 /10
Ocena 8.2 na 10 możliwych
Na podstawie 13 ocen kanapowiczów
Zatracenie
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
8.2 /10
Ocena 8.2 na 10 możliwych
Na podstawie 13 ocen kanapowiczów

Opis

Osamu Dazai (1909–1948) jest jednym z najwyżej cenionych, a zarazem najpoczytniejszych pisarzy japońskich swego pokolenia. Polscy czytelnicy poznali go dzięki przekładom kilku opowiadań, a także powieści Zmierzch (1947, wyd. pol. 2001). Powieść Zatracenie – ostatni ukończony utwór Dazaia – ukazała się w roku samobójczej śmierci pisarza. To osnuta na wątkach autobiograficznych i spisana w pierwszej osobie pełna dramatyzmu opowieść o człowieku, który choć wszechstronnie utalentowany, nie może odnaleźć się w świecie i wpadając w spiralę zgubnych życiowych wyborów, zmierza ku nieuchronnej samozagładzie. „…Zatracenie można czytać jako przejmującą spowiedź bohatera – jak nietrudno się domyślić, alter ego autora – jako jego pożegnanie z życiem. Doświadczenie, które stało się jego udziałem, i dokonane życiowe rozliczenie doprowadzają go do ostatecznej konkluzji, że – jak wyznaje – «utracił prawo do nazywania się człowiekiem»… Ale można też traktować tę książkę jako próbę przedstawienia stanu umysłu, kondycji moralnej i dylematów japońskiej inteligencji i przedstawicieli wyższych warstw społecznych, w tym potomków upadającego ziemiaństwa, w dramatycznych latach poprzedzających wkroczenie Japonii na drogę militaryzmu, podczas wojny, a także w pierwszych latach powojennych” (Od tłumacza). W wielu krajach popularnością cieszą się japońskie adaptacje filmowe tej powieści – zarówno w wersji fabularnej, jak i animowanej – oraz tworzone na jej podstawie komiksy manga.
Data wydania: 2015-03-01
ISBN: 978-83-07-03354-9, 9788307033549
Wydawnictwo: Czytelnik
Kategoria: Literatura piękna
Stron: 132
Mamy 3 inne wydania tej książki

Autor

Osamu Dazai Osamu Dazai
Urodzony 19 czerwca 1909 roku w Japonii (Kanagi, Prefektura Aomori)
Prozaik japoński, przedstawiciel nurtu dekadenckiego. Był autorem pesymistycznych utworów, w których poruszał problemy zubożałej arystokracji i inteligencji japońskiej. Do najbardziej znanych jego dzieł należy powieść Shayō (Zmierzch 1947) oraz opow...

Pozostałe książki:

Zmierzch Zatracenie Ballada o Narayamie Uczennica Liście Tydzień świętego mozołu. Opowiadania japońskie 1945–1975 Irys. Opowiadania japońskie Owoce wiśni Goodbye i wybrane opowiadania Otogizōshi. Księga japońskich opowieści Powrót do Tsugaru
Wszystkie książki Osamu Dazai

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Krótko o nieszczęściu bardzo zagubionego Japończyka

1.01.2023

Yozo Oba w momencie gdy go poznajemy jest za ledwie kilkuletnim chłopcem, dzieckiem wciąż jeszcze ciekawym świata, ale pełnym lęku. Pragnącym zrozumienia i uwagi, ale powoli uświadamiającym sobie, że w oczach społeczeństwa nie nie spełnia norm, przerażonym wizją zupełnego braku akceptacji. Obserwujemy proces jego dorastania, na przestrzeni kilkuna... Recenzja książki Zatracenie

@Szalone_fantazje@Szalone_fantazje × 1

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Antoniowka
2021-08-08
7 /10
Przeczytane

Pewnie nigdy nie trafiłabym na tę książkę, gdyby nie fakt, że stała się bardzo popularna wśród fanów mangi*. Po pierwsze – ciekawa stylizacja całości, na przekazany przez znajomą osobę pamiętnik. Jak wyczytałam w posłowiu Dazai zawierał w swojej prozie wiele wątków autobiograficznych, więc prawdopodobnie i tu jest opisanych wiele doświadczeń Autora.

Główny bohater to postać zagubiona w życiu, trochę skrzywdzona przez otoczenie, ale mimo to dla mnie odpychająca. Ten młody mężczyzna nie potrafi wziąć odpowiedzialności za swoje czyny, decyzje i choć sam zaznał od innych dużo zła, przekazuje je dalej. Dotyczy to zwłaszcza kobiet, które mają nieszczęście znaleźć się na jego drodze. A może jest tak, że sam złamany przez życie, przyciąga niewiasty słabe, niepotrafiące o siebie zawalczyć?

Przejmujące są słowa bohatera – „Utraciłem prawo do nazywania się człowiekiem. Definitywnie przestałem nim być”**. Cała książka jest studium staczania się, niemocy, braku siły zawalczenia o siebie. Przytłaczająca proza.



* dzięki pracy w księgarni moje literackie wycieczki są czasami bardzo spontaniczne.
** O. Dazai, Zatracenie, Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, Warszawa 2020, s. 117.

× 14 | link |
@literackiespelnienie
2023-06-03
8 /10
Przeczytane Japonia Dramat Psychologiczny

Uwielbiam takie postaci, jak Dazai. Kontrowersyjne, którzy pisali o czym chcieli, wplątując wątki autobiograficzne bez wstydu. Rezygnując z czarodziejstwa, pokrzepiających zakończeń, żyjąc po swojemu. Tylko jest mały haczyk - samobójstwo autora poprzedziło ,,Zatracenie''. Ludzi widmo, co żyją bez złudzeń, bez nadziei i z wiarą w sens ludzkiej pracy czy w sens człowieczy. Protagonistą okazuje się utalentowany rysownik, z jeszcze większym talentem do kosztowania sake i zaznawania przyjemności w towarzystwie prostytutek. Pieniądze szczęścia nie dają, człek z darem od losu, utalentowany, ale szczęścia nie daje, wychylane piwo szczęścia nie daje - rozumiecie. Marność nad marnościami w wersji ekstremalnej. Jak outsider, który ma w nosie społeczeństwo, normy czy zasady. Pustelnik żyjący wyimaginowanymi zasadami. Proza z prawdziwego zdarzenia. Bunt na całe to kurestwo, na życie w bańce praw, nakazów, dogmatów i jednego przepisu na godną egzystencję. Szkoda, że jedynym ratunkiem dla Dazai okazał się sznur na własne obcowanie wśród obcych figur w symetrii narzuconej cywilizacji mega-metropolii oraz definitywne samobójstwo.

× 8 | link |
@mewaczyta
2021-09-21
7 /10
Przeczytane

Spowiedź bohatera, który nie rozumiał ludzi. Który ukrywał się za maską żartownisia i popadał w marazm. Cierpiał, ale cierpienie dusil w sobie. Próbował popełnić samobójstwo, zatracał się w używkach, wchodził w wiele relacji... Jego życie było wielkim bałaganem pełnych pytań, jakie nigdy nie doczekały się odpowiedzi. Szukał miejsce dla siebie, ale w efekcie nigdzie nie czuł się na dłużej dobrze. Chciał odnaleźć swoją drogę, ale gdy na nią wchodził — szybko z niej zbaczał. Miotał się, dorastał na naszych oczach, tworzył...

Osamu Dazai stworzył powieść bardzo osobistą, pełną codziennych bólów duszy, których sam doświadczył. Pełno tutaj lęków, samotności czy smutku. Bohater bywa egoistyczny i zrzuca winę za swoje niepowodzenia na innych, ale przede wszystkim jest zbyt wrażliwy, by żyć szczęśliwie. Odczuwa wiele i wszystkim się przejmuje, ale na tyle dobrze udaje, że nikt nie widzi, jak wiele w nim siedzi. Ludzie dostrzegają wyłącznie uśmiech i słyszą żarty, a na resztę pozostają ślepi. Nawet gdy mówi głośno o tym, co go trapi — uznają to za zabawne. Każdy zapatrzony jest we własne problemy, które topi w używkach i nikt temu się nie dziwi, bo sytuacja w Japonii tylko potęguje w ludziach poczucie beznadziei. Alkohol i narkotyki mają stanowić oderwanie od rzeczywistości, ale w efekcie powodują tylko powolne staczanie.

Powieść zgrabna, tak bym ją określiła. Przede wszystkim jednak bolesna. Momentami wprawia czytelnika w dyskomfort i wysysa z powietrza wszelką ...

× 3 | link |
@RIKA
@RIKA
2023-10-30
10 /10
Przeczytane Ulubione
@donka
2023-02-26
7 /10
Przeczytane
@wiedzma0902
@wiedzma0902
2023-01-12
10 /10
Przeczytane Literatura japońska
MA
@mateuszp_87
2022-12-04
8 /10
Przeczytane
EL
@Elia
2022-06-28
8 /10
Przeczytane
@Airain
2022-01-15
6 /10
Przeczytane
@Szalone_fantazje
@Szalone_fantazje
2021-04-16
10 /10
Przeczytane
@higurashiwhentheycry
@higurashiwhentheycry
2020-12-31
10 /10
Przeczytane
@ginger0
@ginger0
2020-08-09
10 /10
Przeczytane
@MgorzataM
2019-11-18
5 /10
Przeczytane Y: 2019

Cytaty z książki

Czy udać ludziom to grzech?
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl