Zatracenie recenzja

"Zatracenie" inicjuje wstęp, który rozpoczyna całą historię. Konkretne momenty, wraz z dalszą fabułą rozpościerają się poprzez całą książkę i tłumaczą kolejno przebieg zdarzeń, z początku tak niezrozumiały. To rozpoczęcie było intrygujące i zachęcało czytelnika do natychmiastowego zabrania się do dalszej lektury.

Yozo od małego nie potrafił zrozumieć jak funkcjonuje świat. Dlaczego trzeba jeść, czemu ludzie się uśmiechają., co znaczy pragnienie. Będąc dzieckiem wszelkie porozumiewanie się i wyrażanie własnej opinii sprawiało mu niesamowity problem. Zresztą czy z biegiem czasu tak bardzo się to zmieniło? Poznajemy protagonistę, gdy ten miał zaledwie parę lat. Losy rozwijają się wraz z nim, dzięki czemu poznajemy jego przeżycia z niemal każdego okresu. Powieść porusza bardzo ważne tematy. Strach, alkoholizm, uzależnienia, czy samobójstwa, to najważniejsze wątki. Bohatera spotyka wiele zła, ale też wiele sam go wyrządza. Jest kowalem własnego losu, którym kieruje istnie tragicznie. Świetnym porównaniem będzie bohater romantyczny, którego schemat idealnie opisuje główną postać. Czy do Japonii nurt romantyków dotarł z tak dużym opóźnieniem? Dazai Osamu sam w sobie niezaprzeczalnie wpisuje się w kryteria takiej postaci. Jego książki często odzwierciedlały życie autora, a ten tytuł był z pewnością bardzo inspirowany autobiografią. Ośmielę się stwierdzić, że powszechny temat geniuszu pisarza nie jest wynikiem ogromnego talentu, a smutnego życia, które musiał wieść i które doprowadziło go do samobójstwa.
Osobiście nie byłam pod wrażeniem tej powieści. Była to jedynie przykra historia bardzo nieszczęśliwego człowieka, ale niestety nie będę w stanie zrozumieć fenomenu oraz romantyzowania postaci tragicznych. Czy było to nowatorskie jak na początek XX wieku? Ciężko mi stwierdzić. Tematy są powszechne, za to język był dużo bardziej zrozumiały niż większość dzieł z tego okresu. Teraz tylko należy sobie zadać pytanie czy tak też pisał sam Dazai, czy jest to zasługa tłumacza?
Mimo braku zachwytu, jednak nie uważam tej opowieści za złą, czy nieudaną. Po prostu nie poruszyła moim sercem tak, jak to zdołały zrobić inne.