Żarna niebios

Sięgając najpierw po „Siewcę Wiatrów” a później po ten zbiór opowiadań oczekiwałem porcji świetnej wciągającej literatury. Nie będę ukrywał, że zawiodłem się. Oczekiwałem wielkiego pokazu fajerwerków a otrzymałem zimny ogień na małym patyczku. [recenzję znajdziecie na moim blogu: http://zapomnianypokoj.blogspot.com/2014/06/zarna-niebios-maja-lidia-kossakowska.html zapraszam :)]

nie rozumiem, na jakiej zasadzie były dobierane opowiadania, znajdujące się w tym zbiorze. chyba na przysłowiowe 'chybił - trafił'. całość nie trzyma się kupy i sprawia wrażenie wydanej na siłę. no i po co tu w2yrwany z kontekstu fragment 'siewcy wiatru'?

racja.liczyłam na ciekawe zakończenie łączące wszystkie wątki a tu wielkie buuuuu. Ale zanim nie doszłam do końca i nie przeżyłam tego rozczarowania to dobrze mi się czytało xD

Najlepsza książka Kossakowskiej,jaką miałam w ręku. Nawet ,,Siewca wiatru" nie zrobił na mnie takiego wrażenia... Wspaniałe pokazanie tej drugiej strony.Daje nadzieję...

Przeczytałam ją dopiero po "Siewcy" i "Zbieraczu". Moim zdaniem była niezła, ale "Zbieracz" podobał mi się dużo bardziej.

Zbiór opowiadań o mieszkańcach zaświatów w wersji katolickiej, ale z licznymi modyfikacjami. Królestwo (głównie niebieskie) w wydaniu M. Kossakowskiej wydaje się powielać wszystkie wady ziemskiej rzeczywistości. Biurokracja, przestępczość zorganizowana, chamstwo, buractwo, niekompetencja, głupota i totalny bajzel są tam równie powszechne jak w naszym świecie. Zapewne dlatego, że bóg ich opuścił, ale problemy zaczęły się o wiele wcześniej. Osobowości aniołów nie różnią się niczym od ludzkich i od demonicznych (szczerze pisząc tradycyjne kategorie dobra i zła chyba w ogóle nie mają dla nikogo z mieszkańców zaświatów żadnego większego znaczenia). Złe anioły wydały mi się początkowo nawet sensowne, bo ich tradycyjnie lukrowano-pucułowata wersja przyprawia mnie zwykle o mdłości, ale samo niebo było jednak rozczarowująco przyziemne. Co gorsza, również pomysł tajemniczego zniknięcia boga, leżący u podstaw całej serii książek MK, też nie grzeszy (ha, ha) oryginalnością. Być może założenie, że nieba i piekła (zapomniałem wspomnieć, że w książce jest ich więcej niż dwie sztuki) nie różnią się w zasadzie niczym od siebie (niektórzy ludzie zachwyceni byli tym, że dopiero po zgonie dostali w piekle porządną robotę) wymagało od autorki pewnej śmiałości w naszym kraju, ale niewiele poza tym można policzyć na plus tym historyjkom. Owszem, opowiadania napisane są dość sprawnie, autorka ma lekki styl i tylko czasem przynudza, dzięki czemu całość można potraktować jako lekką literaturę rozrywko...

Opowiadania napisane ciekawie, miło i przyjemnie lecz niestety brak im tego ''czegoś'', magicznego klimatu totalnej rozpierduchy, którego nici autorka misternie wplotła w dylogię "Zbieracz burz". Pozycja jest wręcz kanoniczna dla fanów późniejszych książek o Królestwie, ponieważ mamy tam czarno na białym: topografię zaświatów, początki wielu historii oraz anielskie "who is who", więc radzę sięgnąć po "Żarna" na samym początku przygody z aniołami Kossakowskiej. Denerwuje trochę podczas lektury fakt, iż każde z opowiadań traktuje o czymś i kimś diametralnie różnym i odrębnym, raz o aniołach raz o głębianach a jeszcze innym razem o "dupie Maryni". Są tam opowiadania "numero uno" jak np. "Światło w tunelu", ale są też totalne zamulacze "sól na niebieskich pastwiskach". Jednym słowem tomik udany lecz nie genialny. Plusem jest też potraktowanie aniołów indywidualnie lecz minusem zbytni natłok postaci w opowiadaniach. Nie skumałem też opowiadania "Kosz na śmierci", czy to jakiś wycięty fragment?

Bardzo fajne ciekawie napisane opowiadania z Asmodeuszem rewelacyjne ;) polecam