Zbieracz Burz. Tom 2

Po długim zastoju postanowiłem zabrać się za "Zbieracza" jadąc od razu przez oba tomy, swoje więc przemyślenia zawrę tylko tutaj :P *"Sympathy For The Devil" on* Mając trochę czasu zdążyłem odpocząć od Królestwa, tak więc podeszłem do czytania praktycznie na świeżo i z ochotą, bo choć "Siewca" był dobry, to jednak nie świetny. Fajna historia, aczkolwiek nieco niedostępnie podana, poprzez liczne powtórzenia i charakterystyczny styl autorki (ciężki do przetrawienia na początku). Powiem tak - w obu "Zbieraczach" wyłapałem tylko jedno powtórzenie, brawa dla Kossakowskiej, a książka jakoś tak sama wchodziła - nie mam pojęcia czy to jej styl się wygładził, czy to ja stałem się jakoś bardziej na niego podatny. Mniejsza o to zresztą, samo "podanie" powieści zdecydowanie na plus. Przejdźmy zatem do historii, która szczerze mnie wciągnęła na dwa dni czytania, a w pamięci zdaje się jeszcze pozostanie przez dłuższy czas. Przede wszystkim rzuca się w oczy (alleluja) idealnie dobrana ilość scen ckliwych. Na tyle dużo, by były i na tyle mało, by nie irytowały, a były przyjemnym i przemyślanym dodatkiem. Sceny walki... Cóż. Mało i z niewielkim rozmachem, zwłaszcza zawiódł mnie pewien "drugi" Anioł Zagłady, gdyż poszło jakoś tak dziwnie i zupełnie bez polotu, za to ciekawe były wierszowane wstawki z Rycerzem Jasności, więc ogółem mogło być lepiej, ale nie narzekam. Postaci dobrze zarysowane, z charakterem, aniołowie zwykli i upadli mniej "mientcy" niż w "Siewcy", dla mnie same zalety, sam tyt...

Druga połowa sztucznie podzielonej powieści o Daimonie Freyu, boskim niszczycielu światów o i zleceniu zniszczenia Ziemi, które otrzymuje od bóstwa, budząc przy okazji panikę w zaświatach. Przygodowe fantasy z liniową, chociaż meandrującą fabułą i domieszką zarówno tragicznych jak i komicznych wątków dodatkowych, czasami urozmaicanych scenami rodem z sensacyjnych thrillerów i horrorów. Poboczne wątki są na tyle liczne, że właściwie tworzą znakomitą większość treści i główny bohater nieco niknie za ich zasłoną, ale nie uznałbym tego za istotną wadę. Historie kociego anioła stróża, demonicy o wdzięcznym imieniu Glizda, Asmodeusza, Apolyona, Hiji czy Rafała same w sobie nadawałyby się na osobne opowiadania czy nowele i dzięki nim brak jakichkolwiek postępów akcji w głównym wątku przestaje być zauważalnym mankamentem. Poniekąd skrywa to też częściową wtórność głównego pomysłu, mocno przypominającego poprzedni tom serii, "Siewcę wojny".

Oceniając książkę jako całość muszę uznać, że jest to całkiem udana mieszanka różnych gatunków fantastyki. Jej umiejscowienie w niebie, piekle i na Ziemi ułatwia bardzo lekturę czytelnikom, którzy większość postaci znają z mitologii chrześcijańskiej. Pani Kossakowska momentami popada w patos, ale nie jest to na tyle uciążliwe, żeby książki nie dało się przeczytać do końca. Z przyjemnością. Nawet jeśli zakończenia niektórych wątków (np. Michała czy Hiji) są rozczarowaniami. Szkoda też, że FS nie wydała tych książek w twardych okładkach. Zi...

Jestem zawiedziony. Pierwszy tom nie napawał mnie optymizmem w stosunku do drugiego, ale miałem nadzieję, że będzie trochę lepszy niż poprzednik. Niestety... Nie ma w tej książce absolutnie nic zaskakującego. No może poza tym, że sadystyczny Asmodeusz stał się dobrodusznym samarytaninem, a tak to postacie skopane, fabuła nie trzyma się kupy, nudne i długie opisy... Siewcy gratuluję, ale Zbieracz jest tylko rozczarowaniem.

„Zbieracz Burz” to z pewnością najlepsza powieść z całego cyklu „Zastępy anielskie”. Jednak nie zmienia to faktu, że od całej serii oczekiwałem znacznie więcej. Zwłaszcza czytając ogrom pozytywnych komentarzy dotyczących Kossakowskiej. [Recenzję znajdziecie na moim blogu: http://zapomnianypokoj.blogspot.com/2014/07/zbieracz-burz-maja-lidia-kossakowska.html zapraszam :) ]

No niestety - zawiodłem się na tej książce, może nie okrutnie, ale dość dotkliwie. Chyba przejadły mi się anielskie pomysły autorki. Za dużo ciągłych wyliczeń, rozważań i delibracji. I do tego ten wydumany koniec. Za dużo poetyczności, za mało rąbanki. Mały plusik za postać azteckiego boga. Nie dodałem tej książki, do ulubionych. Szkoda w obliczu potencjału poprzednich.

Bardzo dobre zakończenie serii! Styl Kossakowskiej jest iście wybitny, jej twórczość czyta się jednym tchem. Jest humor, jest ironia, gdy trzeba jest i powaga. Nic, tylko polecić innym, a samemu zabrać się do pozostałych pozycji spod pióra pani Mai. ;)

Nadal rewelacyjna, ale chyba temat już się troszkę "przejadł". Jednakże wszystko co dotyczy Daimona Frey'a, pozostaje w kręgu mojego zainteresowania i nic na to nie poradzę :).

Przeczytałam, dodaję do ulubionych, myślę, że kolejne słowa uwielbienia wobec Zbieracza z moich ust są zbędne :D

Czytało się po prostu cudownie xD Naprawdę. Zapewne niedługo do niej powrócę.

Exactly :-)

Polecam :)