Takeshi. Pałac umarłych

"Pałac umarłych" to trzecia część Takeshiego. Wypadła lepiej w moim odczuciu niż drugi tom. Dostałam tu więcej akcji i tytułowego bohatera, na co, nie ukrywam, liczyłam 😁

Było trochę wątków do postaci pobocznych, ale jakoś miałam wrażenie, że mniej niż w 2 🤔 no ogólnie lepiej czytało mi się tę część. Chyba również przyzwyczaiłam się bardziej do stylu autorki, bo choć nadal pojawiały się między nami zgrzyty, to już nie aż tak i nie w takiej ilości.

Odkryłam, że wątek Takeshiego i Haru jest oparty na jednym z moich ulubionych motywów, choć tutaj nie wybrzmiał niestety w pełni, stąd nie od go wyczułam-lubię gdy starszego faceta połączy przeznaczenie z jakąś dziewczyną (trochę jak Geralt i Ciri albo Leon i Matylda, choć to nie do końca to).

Tak jak i wcześniej tutaj nadal byłam urzeczona kreacją świata, który bardzo pobudza wyobraźnię. To, co się dzieje na końcu niezwykle mnie zaskoczyło. Nie wiem czy pozytywnie czy negatywnie, po prostu zaskoczyło - totalnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw i w zasadzie to byłabym ciekawa, co się stało dalej, ale cóż... nikomu z nas nie będzie to dane.

Niestety Maja Lidia Kossakowska nie uraczy nas kolejną częścią, a przy finale tego trzeciego tomu bardzo czuć, że to jeszcze nie koniec. Nie mamy tu finału ani rozwiązań, a jedynie przedsmak czegoś więcej.

Przyznaję, że ta świadomość bardzo mi ciążyła przy czytaniu, bo czułam, że coś tam dalej jest, powinno być, ale że odeszło razem z auto...

"Takeshi 3. Pałac umarłych" to już trzecia część przygód Cienia śmierci. Muszę przyznać, że ta część najbardziej mnie wciągnęła.

Takeshi z Haru zostają uratowani ze szponów Etsuke. Nie obyło się bez pomocy Rei oraz Nekomaty. Wszyscy docierają na ziemię Tygrysa pod skrzydła Księżyca Utajonego. I w końcu czas rozprawić się z imperium Ashihei. Jak skończy się ta bitwa? Czy wszyscy przetrwają?

Książkę głównie przesłuchałam i dzięki temu przełamałam do końca moje przekonanie, że nie potrafię słuchać fantastyki. Jednak się da. Lektor był znakomity, więc płynęłam przez tę historię. Zakończenie wprawiło mnie w niemałe zdumienie. Było tak futurystyczne i oderwane od reszty książki, że za bardzo nie wiem co o nim myśleć. Myślałam w ogóle, że to trylogia i sromotnie się zawiodłam. Bo niestety przez śmierć autorki ta historia na zawsze pozostanie niedokończona. Jestem strasznie smutna z tego powodu, bo bardzo bym chciała się dowiedzieć jak dalej by się to potoczyło. Czy losy świata już są przesądzone? Jak bardzo ważny jest Cień śmierci? Ta seria pozostawia mnie z dużym niedosytem. Ale dzięki niej otworzyłam się na inny rodzaj fantastyki z czego bardzo się cieszę. Jest to połączenie cech starożytnej Japonii z elementami magii i technologicznymi ciekawostkami. To mieszanka tak niebywała i zarazem interesująca, że nie może się nie spodobać. Opisy walki oraz dopracowane szczegóły sprawiają, że czas poświęcony temu cyklowi na pewno nie będzie stracony.

Tej autorki nie trzeba nikomu przedstawiać.

Ta autorka, była i będzie zawsze już w sercach wielu czytelników.

Pierwsza część „Takeshi’ego” została wydana w 2014 roku. Blisko 10 lat temu. Później część II w 2015 i teraz mamy możliwość sięgnąć po III tom.

Nie spodziewałam się, że inna seria (nie anielska, którą uwielbiam), tak zaskarbi sobie moje serce. Mam wręcz wrażenie, że jest zupełnie inne i… dojrzalsze? A może to ja zmieniłam się na przestrzeni tych lat. To też by się zgadzało:).

Jeśli lubicie wschodni klimat. Filmy w stylu Kill Bill… mangę, anime… ta książka będzie dla Was.

Niesamowita historia. Trzy książki. Trzy tomy.

Miałam wrażenie przez jakiś czas, że każda jest o czymś zgoła innym, a jednak łączą się w przepiękny sposób przeplatając ze sobą losy bohaterów.

To NAPRAWDĘ bardzo dobra seria. Mocno polecam i ubolewam, że nie przeczytam już niczego więcej. Historia się skończyła, chociaż w nas będzie trwać jej echo.

Napisze tylko to, co myślę, że wiele osób poparło by od razu. Minął rok, a czuję się, jakby to było wczoraj.

Brakuje Ciebie tutaj Maju. Brakuje Twojej twórczości. Zapisałaś się na kartach historii fantastyki i zostaniesz z nami po ostatniego czytelnika. Ludzi, którzy przeczytali, czytają i czytać będą Twoje książki.

Dziękujemy.