Zahir

kobieta kochała mężczyznę i chciała, żeby się odnaleźli bo gdzieś po drodze pogubili się i miłość do siebie nawzajem, przestali się, słuchać, mówić do siebie, dostrzegać się... chcą się odnaleźć i są bardzo zagubieni... oboje.. w końcu odnajdują drogę na której się pogubili i odnajdują siebie, zaczynają się rozumieć i kochają się nadal szanując wolność, bycie z wyboru każdego dnia, bo tego chcą i chcą o to dbać i każdego dnia budować każdy nowy dzień to jak ta książka miała się skończyć ? dla mnie ta ksiazka, jak wiele ksiazek coelha pokazuje jak bardzo zmieniamy wartość czegos niszczac to zamykajac sie na prawde , chcac zamknac cos co jest wolne ze strachu ze to sie straci, badz z wlasnej zachlannosci, niszcza to co piekne nie wszystko oczywiscie przyjmuje slepo co pisze coelho ale w swoich ksiazkach pokazuje wiele naszych bledow w mylseniu, zagmatwanym postepowaniu ... opisuje problemy, ktore dotykaja mysle wielu ludzi, ktore czynia ich nieszczesliwymi i z ktorych nie potrafia wyjsc ani ich sobie wyjasnic , a takze pokazuje jedne z drog ich pokonania to źle? ja wiele problemow ktore kiedys mialam teraz potrafie wyjasnic i sie z nimi zmierzyc kiedy trzeba, a przynajmniej teraz jest lepiej, badz nie prowadze juz tak czesto do tego zeby było źle a to duzy postep. ksiazki Coelha naklaniaja do myslenia, a myslenie czesto do swiadomosci tego co robimy, swiadomosci odpowiedzialnosci za to , i powiekszenia swiadomosci tego co wybieramy .... choc czasem zatrzymujemy sie w polowie dr...

Znakomita i, moim zdaniem, fenomenalna! Lektura zmusza do zatrzymania się w tym szaleńczym tempie dzisiejszego świata i zastanowienia się chwilę nad własnym życiem, marzeniami, celem, do którego dążymy, czego pragniemy i oczywiście nad miłością. Tym razem Coelho poruszył mnie do głębi, ale uważam że prawdziwie zrozumieć tę książkę może ten, kto również miał swojego Zahira. Zapamiętam ją na długo, gdyż pozostawiła ślad na mojej duszy.

Tragedia. Przed lekturą w mojej głowie słowo "Zahir" otaczała przyjemna mgiełka mistycyzmu. Czytając, wciąż musiałam wytrzymywać pseudo-filozoficzne refleksje oraz ciągłe powtarzanie: Zahir-żona, żona-Zahir (nie ma to jak urozmaicenie) dosłownie mdli mnie od tego słowa. Trzeba pogratulować autorowi: próbował pisać "mistycznie", a tymczasem odarł tekst z tego "czegoś", co przyciąga. Został goły gniot.

Czytając tę książkę zastanawiałam się, czy może ktoś prowadzi na codzień tak wysublimowane, filozoficzne dialogi jak bohaterowie tej "Zahiru". Jak już ktoś wcześniej zauważył - książka nudna, nieżyciowa i wydumana i choć Coelho zawarł w niej niektóre wątki ze swej biografii, miom zdaniem nie uratował tego "dzieła" przed katastrofą.

nie wiem skąd tyle złych wypowiedzi na temat 'zahir'u. obawiam się, żeby autor mógł sprostać 'wymaganiom' dzisiejszych czytelników musi pisać prostym językiem, najlepiej opowiadać o wampirach, ewentualnie o magii, lub nieszczęśliwej miłości. tyle. ŚWIETNA KSIĄŻKA. Jak zwykle najlepsze są z niej wypowiedzi głównego bohatera!

dobrzę że pierwszą ksiązką coelho jaką przeczytałam była"weronika(...)" gdybym najpierw przeczytała tą to zapewne nie sięgnełabym po więcej... cóż mam wrażenie że każda kolejna jego książka to wciąż powtarzane te same motywy w coraz bardziej banalny i nużący sposób...zakończenie hm.. słabe i powiedziałabym nijakie...cóż:)

jest jeszcze mnóstwo powieści oprócz Zmierzchu, Pottera (którego swoją drogą czytałam w czasach podstawówki i całkiem go wtedy lubiłam). poza tym Zahir też jest "bestsellerem, który osiągnął milionową sprzedaż". ale owszem - dyskusja o artyzmie Coelho i jego światłych mądrości nie ma większego sensu.

Każdą kolejną książkę Coelho czyta się coraz gorzej a w Zahirze autor przeszedł samego siebie; analiza przyczyn rozpadu związku moim zdaniem wydumana, nieżyciowa i beznadziejna, podobnie jak przemiana głównego bohatera i podróż jego żony (eks-żony?); końcowy happy-end po prostu dobija

bardzo kontrowersyjna książka..daje wiele do myślenia o życiu i ukazuje bardzo mądre myśli autora.powinien ja przeczytac kazdy facet żeby zobaczyć ile jesteśmy warte My-kobiety...jednak jesli spodziewacie się jakiejś akcji to odradzam.

Jedna z lepszych książek, które wyszły spod pióra Coelha. Idealnie ukazane ludzkie perypetie a także wzruszająca - jak dla mnie - końcówka.

Wiesz, cale szczescie nie wszyscy maja jednakowy gust i bardzo dobrze bo byloby nudno. I nie wszyscy musza lubiec to co Ty. Pozdrawiam.

chwilami się dłuży, ale ukazuje pięknie zawoalowane myśli na temat miłości, czasami tak trudnej do zrozumienia.

Jedna z lepszych książek pana Coelho, a w każdym razie wśród tych, które napisał i które przeczytałam.

Beznadziejna. Nie dosc, ze nie zachwyca, to jeszcze niszczy stosunek do poprzednich wypocin Coelho.

dla mnie Zahir to bardzo dobra opowieść, cenie twórczość Coelho, on podnosi mnie na duchu