Lata trzydzieste XX wieku, małe miasteczko na południu USA. Atticus Finch, adwokat i głowa rodziny, broni młodego Murzyna oskarżonego o zgwałcenie biednej białej dziewczyny Mayelli Ewell. Prosta sprawa sądowa z powodu wszechpanującego rasizmu, urasta do rangi symbolu. W codziennej walce o równouprawnienie czarnych jak echo powraca pytanie o to, gdzie przebiegają granice ludzkiej tolerancji. Zabić drozda to wstrząsająca historia o dzieciństwie i kryzysie sumienia. Poruszająca opowieść odwołuje się do tego, co o życiu człowieka najcenniejsze: miłości, współczucia i dobroci.
Zabić drozda
Harper Lee
8.7
/10
Ocena 8.7 na 10 możliwych
Na podstawie 169 ocen kanapowiczów
Na podstawie 169 ocen kanapowiczów
/8ff9c896-c75d-47c8-9a8c-4a571b9d1620/n/zabic-drozda)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
8.7
/10
Ocena 8.7 na 10 możliwych
Na podstawie 169 ocen kanapowiczów
Na podstawie 169 ocen kanapowiczów
Opis
Tytuł oryginalny: To kill a mockingbird
Data wydania: 2015-10-20
ISBN: 978-83-7818-792-9, 9788378187929
Wydawnictwo: Rebis
Kategorie:
Literatura obyczajowa,
Literatura piękna
Stron: 424
dodana przez: kazal_ka
Mamy 16 innych wydań tej książki
Autor
/4a6552eca0663f846e12328849eb2102/n/harper-lee)
Harper Lee
Urodzona 28 kwietnia 1926 roku w USA (Monroeville, Alabama)
Harper Lee studiowała prawo w Oksfordzie. Zabić drozda, swój debiut i zarazem jedyną wydaną dotąd powieść, opublikowała w 1960 r. Książka ta, uznawana dziś za arcydzieło, natychmiast stała się bestsellerem, a rok później otrzymała Nagrodę Pulitzera....
Pozostałe książki:
/0468c7b9-92d6-4c30-9715-af371f8409a4/n/zabic-drozda)
/eae40b93-a8c6-44e5-ba21-dcf3bfe2b309/n/idz-postaw-wartownika)
/6563ea0de63c9c4c87447e07b0c8835d/n/zabic-drozda-powiesc-graficzna)
Wszystkie książki Harper Lee
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Ptak klasyki, który nie zakotwiczy w mym sercu.
WYBÓR REDAKCJI
4.12.2019
Latami odsuwałam ten tytuł na później, choć nie stroniłam od problematyki rasizmu, braku tolerancji i zrozumienia dla wszelkiej "inności", zarówno w powieściach, jak i literaturze faktu. I dziś przyznaję, że zetknęłam się z Nelle Harper Lee zbyt późno, by ta książka mogła wywrzeć na mnie duże wrażenie. Przede wszystkim dlatego, iż w głównej mierz... Recenzja książki Zabić drozda
@Asamitt
× 8
Moja przygoda z książką z Krzysztofem Kieślowskim w tle…
20.05.2022
"Zabić drozda" Harper Lee Zaczęłam może tajemniczo, wplatając tak znaną postać, ale w miarę czytania, dowiecie się jaki wpływ miał ten znany reżyser na to, jak postrzegam tę książkę. @Obrazek AleKsiążka! Moja książka. Od lat na pierwszym miejscu. Lubię do niej wracać i za każdym razem znajduję coś nowego, na co wcześniej nie zwróciłam... Recenzja książki Zabić drozda
@ale.babka
× 15
"Zabić drozda" Harper Lee - ciągle aktualna klasyka literatury
15.01.2023
„Zabić drozda” to, co oczywiste, klasyka. Dla porządku warto napisać, iż jej autorka, Harper Lee, w 1961 roku otrzymała za nią nagrodę Pulitzera. Powieść została zekranizowana rok później, w oscarowej adaptacji, gdzie jedną z głównych ról zagrał sam Gregory Peck. Lee prowadzi wiele wątków – począwszy od głównych bohaterów, Jean Louise i Jeremie... Recenzja książki Zabić drozda
Nie dajcie zabić w sobie tytułowego drozda.
8.09.2020
Zabić drozda to książka, która już od dawna była na mojej liście i nareszcie poczułam, że to właściwy moment, żeby ją przeczytać. Miejsce i czas akcji to Alabama w latach 30tych gdzie rasizm miał miejsce na porządku dziennym. Historia opowiadana jest z perspektywy najmłodszej bohaterki – ośmioletniej Skaut, dziewczynki której temperament nie ma g... Recenzja książki Zabić drozda
@Bookinka
× 4
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
📚2019
Proza Życia
Posiadam
Amerykańskie klimaty
Piękna książka o historii człowieczeństwa. Nie człowieka, jego dziejów, historii, itd., ale człowieczeństwa, tego jak kształtują się sposób myślenia, język, uczucia czy wreszcie sposób traktowania drugiego człowieka z powodu inności. Historia o rzeczywistości amerykańskiej miłego miasteczka, gdzie mimo zniesienia niewolnictwa wiele lat wcześniej - rasizm jest dalej silny, choć pod nieco inną, ale nadal smutną postacią. Czarnoskórzy już nie jako niewolnicy, ale nadal jako gorszy rodzaj człowieka. Z teoretycznie równymi, ale faktycznie gorszymi prawami. I to wszystko z perspektywy widzianej oczami niewinnego dziecka. Mała Scout i jej brat Jem mają szczęśliwe dzieciństwo pod okiem swojego ojca Atticusa. Prawnik podejmuje się obrony czarnoskórego Toma w sprawie o zgwałcenie białej dziewczyny, co mąci spokój małego miasta, i rodzi wiele pytań po stronie dorastających dzieci. Niespieszna akcja, piękny język autorki i sposób prowadzenia narracji czynią tę książkę naprawdę przyjemną w odbiorze. Można by napisać o niej wiele, ale przy takim kunszcie literackim mogę tylko polecić. Niesamowita, bardzo wciągająca historia.
× 24
|
link
|
@bea-ta
2020-08-31
9
/10
Przeczytane
Gdybym miała tylko jedną półkę...
Poszukuję do swojej biblioteczki
przeczytane 2020
Cudowna. Niby lekka, niby prosta, a poruszająca emocje, pobudzająca refleksje. Świeża. Bo za sprawą zadziwień i ciekawości kilkuletniej dziewczynki mamy okazję spojrzeć na wiele problemów bez naleciałości naszych lat, doświadczeń, wiedzy, opinii. Pouczająca. Jak być rodzicem (w szczególności ojcem), jak być człowiekiem. Ponadczasowa. W aktualności poruszanych problemów, w reakcji na inność, w wybiórczym podejściu do prawd wyznawanej religii. Ciepła i optymistyczna lecz daleka od przesłodzonego kiczu. Mądra.
Dla starszych i młodszych.
Polecam.
Dla starszych i młodszych.
Polecam.
× 13
|
link
|
Przeczytane
100 Time
1001 książek, które musisz przeczytać
100 zakazanych książek - historia cenzury
100 BBC
100 najlepszych powieści kryminalnych CWA/MWA
Mam w domu 📚
Życie w pewnej małej, amerykańskiej społeczności widziane oczami niewinnego dziecka, które nie boi się mówić prawdy i pytać o niewygodne tematy. Panienka Jean Louise przedstawi wam obraz Maycomb w sposób bezkompromisowy, z wszystkimi jego zaletami, ale też i brudnymi sprawkami.
Podjęcie się przez Atticusa obrony Toma Robinsona, Afroamerykanina, który został posądzony o gwałt na białej dziewczynie, Mayelli Ewell, było niewątpliwie najważniejszym wątkiem w tej książce. Nie mogę jednak pominąć wspaniale poprowadzonego wątku obyczajowego rodziny Atticusa.
Dorastanie Jema i Skauta, którzy stopniowo poznają prawa rządzące światem dorosłych, połączyło się z wątkiem procesu Toma Robinsona. Dzieci każdego dnia zdobywały coraz to nowe doświadczenia, często ucząc się na własnych błędach. Poznały czym jest niesprawiedliwość, dwulicowość, fałsz i obłuda, ale również poświęcenie, współczucie i bezinteresowność.
Problem rasizmu poruszony przez autorkę był, zarówno wtedy jak i jest teraz, problemem poważnym. Trudno przejść obojętnie nad wynikiem prowadzonej w książce rozprawy sądowej. Znając zeznania świadków obu stron zastanawiamy się jakim cudem ława wydała taki, a nie inny wyrok. Trudno jest nam początkowo pojąć, że wygraną Atticusa był sam fakt, że obrady przysięgłych trwały tak długo. Kropla jednak w końcu wydrąży skałę, potrzeba do tego czasu i cierpliwości.
Książka ma wiele zalet, ale nie jest pozbawiona wad. Przeszkadzała mi trochę przesadna schematyczn...
Podjęcie się przez Atticusa obrony Toma Robinsona, Afroamerykanina, który został posądzony o gwałt na białej dziewczynie, Mayelli Ewell, było niewątpliwie najważniejszym wątkiem w tej książce. Nie mogę jednak pominąć wspaniale poprowadzonego wątku obyczajowego rodziny Atticusa.
Dorastanie Jema i Skauta, którzy stopniowo poznają prawa rządzące światem dorosłych, połączyło się z wątkiem procesu Toma Robinsona. Dzieci każdego dnia zdobywały coraz to nowe doświadczenia, często ucząc się na własnych błędach. Poznały czym jest niesprawiedliwość, dwulicowość, fałsz i obłuda, ale również poświęcenie, współczucie i bezinteresowność.
Problem rasizmu poruszony przez autorkę był, zarówno wtedy jak i jest teraz, problemem poważnym. Trudno przejść obojętnie nad wynikiem prowadzonej w książce rozprawy sądowej. Znając zeznania świadków obu stron zastanawiamy się jakim cudem ława wydała taki, a nie inny wyrok. Trudno jest nam początkowo pojąć, że wygraną Atticusa był sam fakt, że obrady przysięgłych trwały tak długo. Kropla jednak w końcu wydrąży skałę, potrzeba do tego czasu i cierpliwości.
Książka ma wiele zalet, ale nie jest pozbawiona wad. Przeszkadzała mi trochę przesadna schematyczn...
× 12
|
link
|
Przeczytane
L. amerykańska
Bardzo dobra książka
Nagroda Pulitzera
Mądra, piękna i ponadczasowa powieść, jak wychowywać dzieci w szacunku dla siebie i innych ludzi. Portret ojca widziany oczami dzieci, który wychowuje, uczy tolerancji, szacunku dla innych a jednocześnie prawa do własnego zdania i własnych wyborów. Pokazuje też, jak postawa jednego człowieka potrafi wpłynąć na innych ludzi. Książka powinna być lekturą.
× 12
|
link
|
Przeczytane
2016
Posiadam
piękna pod każdym względem, wzruszająca, dająca do myślenia oraz zastanowienia się nad życiem, a momentami wręcz zabawna i niewinna, trudny temat opisany oczami dziecka oddaje ogromną autentyczność tej powieści, bohaterowie ani na moment nie są papierowi czy płytcy - przywiązać się można od pierwszych stron, a postać Atticusa zdecydowanie została jedną z moich ulubionych postaci literackich
powieść doskonale ukazuje ducha amerykańskiego Południa lat 30. XX wieku
książka, do której się powraca...
"Ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi, przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym. Jedyna rzecz, jaka nie podlega przegłosowaniu przez większość, to sumienie człowieka."
powieść doskonale ukazuje ducha amerykańskiego Południa lat 30. XX wieku
książka, do której się powraca...
"Ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi, przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym. Jedyna rzecz, jaka nie podlega przegłosowaniu przez większość, to sumienie człowieka."
× 9
|
link
|
@zooba
2019-11-27
9
/10
Przeczytane
"Zabić drozda" w pełni zasłużyło na swoją legendę. Obawiałam się, że będzie to banalna historia, na szczęście niesłusznie. Napisana o wielkich rzeczach w małych słowach, po prostu i bez zadęcia. Nie wiem, czy ta książka jest lekturą szkolną - uważam, że powinna być.
× 8
|
link
|
Przeczytane
Literatura obca
Młodzieżówki
Nie wiem, czy to kwestia języka, bo czytałam po angielsku, ale nie byłam zachwycona książką. Mało akcji. Urok książki leży raczej w narracji dziecięcej, takim zdumieniu dziecka regułami kierującymi społecznością małego miasteczka Maycomb w Alabamie. Dodatkowo wymowę utworu - czyli rasizm i nieposzanowanie praw jednostki do równego traktowania, zagwarantowanej w konstytucji USA, a nieprzestrzeganej aż do lat 60-tych, podkreśla porównanie z ustawami norymberskimi w ówczesnych Niemczech.
Ta narracja dziecięca nie jest wynalazkiem Harper Lee. Raczej jest produktem europejskiej literatury oświeceniowej, ale jak to z dziećmi bywa, zawsze się sprawdza, tak w książkach, jak i chociażby w internecie. I pomaga podkreślić sens książki, jej wymowę.
Podsumowując, nie zamierzam się kłócić z książką, która urosła do rangi symbolu, książki, która przez lata zyskała rangę arcydzieła.
Wiele mnie nie zdziwiło, bo widocznie mam coś z mentalności dziecka, gdyż problemy postawione w powieści mnie również zdumiewają na tym świecie. Mamy tutaj coś o istocie sprawiedliwości, o uprzedzeniach i o tym, ile w małej społeczności znaczy tzw. opinia publiczna. Ale i o tym, jak wielką rolę w kształtowaniu poglądów odgrywa dom rodzinny. Że prawdy uczą nas rodzice. Autentyczności. O tym mówił Atticus, iż jeśli on jako ojciec nie będzie prawdziwym autorytetem dla swoich dzieci, to one nigdy w życiu nie będą miały żadnego autorytetu.
Jest to jeden z ciekawszych reprezentantów narracji dzieci...
Ta narracja dziecięca nie jest wynalazkiem Harper Lee. Raczej jest produktem europejskiej literatury oświeceniowej, ale jak to z dziećmi bywa, zawsze się sprawdza, tak w książkach, jak i chociażby w internecie. I pomaga podkreślić sens książki, jej wymowę.
Podsumowując, nie zamierzam się kłócić z książką, która urosła do rangi symbolu, książki, która przez lata zyskała rangę arcydzieła.
Wiele mnie nie zdziwiło, bo widocznie mam coś z mentalności dziecka, gdyż problemy postawione w powieści mnie również zdumiewają na tym świecie. Mamy tutaj coś o istocie sprawiedliwości, o uprzedzeniach i o tym, ile w małej społeczności znaczy tzw. opinia publiczna. Ale i o tym, jak wielką rolę w kształtowaniu poglądów odgrywa dom rodzinny. Że prawdy uczą nas rodzice. Autentyczności. O tym mówił Atticus, iż jeśli on jako ojciec nie będzie prawdziwym autorytetem dla swoich dzieci, to one nigdy w życiu nie będą miały żadnego autorytetu.
Jest to jeden z ciekawszych reprezentantów narracji dzieci...
× 7
|
link
|
Przeczytane
„Drozdy nic nam nie czynią, poza tym, że radują nas swoim śpiewem. Nie niszczą ogrodów, nie gnieżdżą się w szopach na kukurydzę, nie robią żadnej szkody, tylko śpiewają dla nas z głębi swoich ptasich serduszek. Dlatego właśnie grzechem jest zabić drozda...”
„Zabić drozda” to powieść amerykańskiej pisarki Harper Lee, która otrzymała za nią nagrodę Pulitzera. Przedstawia życie mieszkańców małego miasteczka Maycomb w stanie Alabama w którym bardzo wyraźnie zarysowany jest problem rasizmu. Dziś powiedzielibyśmy „taka to ich mała ojczyzna”, w której żyli obok siebie, ale gdzie kolor skóry człowieka stawiał jednych wyżej, nawet ponad prawem.
Główni bohaterowie to Atticus, adwokat oraz jego dwójka dzieci: Jean Louise nazywana Smykiem i Jeremy nazywany Jemem. Poznajemy świat dziecięcych zabaw i radości, ale też sprawy dorosłych widziane oczami małej dziewczynki, która z naiwnością dziecka przypomina nam co jest w życiu najważniejsze. Senne, leniwe miasteczko zmienia się nie do poznania, gdy Atticus zostaje obrońcą młodego czarnoskórego człowieka, oskarżonego o zgwałcenie białej dziewczyny. Sprawa do tego stopnia staje się poważna, że zmusza mieszkańców do wyboru, po czyjej stanąć stronie. I nie chodzi tu tylko o opowiedzenie się za człowiekiem, ale za kłamstwem lub prawdą.
Moja najważniejsza książka. Polecam szczerze.
Moja najważniejsza książka. Polecam szczerze.
× 7
|
link
|
Domowa biblioteczka
Najukochańsze
Genialna, jedna z najlepszych jakie czytałam.
× 7
|
link
|
Przeczytane
Nie czytuję komiksów (czy powieści graficznych), jednak po ten sięgnęłam z ciekawości. Z ciekawości dlatego, że „Zabić drozda” to jedna z moich ulubionych książek i chciałam zobaczyć, co Fred Fordham zrobił z tą piękną historią. I okazało się, że zrobił dużo dobrego! Idealnie odtworzył klimat oraz główne przesłanie powieści.
„Zabić drozda” to książka, którą – jak na wielką literaturę przystało – można czytać wiele razy i odkrywać w niej nowe wątki, przesłania.
Dzięki temu, że historia ta opowiedziana jest z perspektywy dziewczynki, która nie do końca jeszcze rozumie świat dorosłych, możemy poznać postawy charakteryzujące społeczeństwo południa USA lat 30. XX wieku. Jest to więc rzecz o moralności, a także o jej braku. O tym, że nawet patologiczna rodzina, ale biała, jest bardziej szanowana niż czarny człowiek. A także o tym, że trzeba wpatrywać się niuanse, bo nie zawsze powierzchowne przyjrzenie się sprawie daje rzeczywisty ogląd sytuacji.
Nie sposób wymienić wszystkich tematów tej książki – ją po prostu trzeba przeczytać.
Jak dla mnie „Zabić drozda” Harper Lee to arcydzieło. A komiks? Bardzo dobry projekt, można się dopatrzeć kilku błędów „w dymkach”, ale nie zaburzają one odbioru całości. Gorąco polecam!
„Zabić drozda” to książka, którą – jak na wielką literaturę przystało – można czytać wiele razy i odkrywać w niej nowe wątki, przesłania.
Dzięki temu, że historia ta opowiedziana jest z perspektywy dziewczynki, która nie do końca jeszcze rozumie świat dorosłych, możemy poznać postawy charakteryzujące społeczeństwo południa USA lat 30. XX wieku. Jest to więc rzecz o moralności, a także o jej braku. O tym, że nawet patologiczna rodzina, ale biała, jest bardziej szanowana niż czarny człowiek. A także o tym, że trzeba wpatrywać się niuanse, bo nie zawsze powierzchowne przyjrzenie się sprawie daje rzeczywisty ogląd sytuacji.
Nie sposób wymienić wszystkich tematów tej książki – ją po prostu trzeba przeczytać.
Jak dla mnie „Zabić drozda” Harper Lee to arcydzieło. A komiks? Bardzo dobry projekt, można się dopatrzeć kilku błędów „w dymkach”, ale nie zaburzają one odbioru całości. Gorąco polecam!
× 5
|
link
|
Przeczytane
☘️ Przeniesione z LC
👨 autor : Lee Nelle Harper
Książka naprawdę bardzo dobra , porusza bardzo ważny ówczesny problem jakim był rasizm na Południu Stanów Zjednoczonych , w początkach XX wieku . Mamy tutaj też ładnie opisane zwyczaje , mentalność i zachowania tamtych ludzi . Nie tylko farmerów , ale i pań z kółka kościelnego . Mamy wystawione na widok publiczny sumienie i wspaniałe postępowanie zgodnie z nim . Atticus Finch , z całą powagą swojego urzędu i głosem swojego sumienia , broni młodego , kalekiego Murzyna przed fałszywym oskarżeniem .To wszystko widzimy oczami Smyka (albo Skauta) , prawie dziewięcioletniej córeczki prawnika . W sumie '' zazgrzytało '' mi tylko jedno , lekki brak konsekwencji obsadzenia w roli narratorki małej dziewczynki , która jest bardzo mądra , jak na tamte czasy , mądrzejsza niż nie jeden dorosły , ale do ojca mówi po imieniu , pyta co to jest gwałt , albo '' kochaś czarnuchów '' ale z pełnym zrozumieniem w swoim opowiadaniu , używa słów '' hermafrodyta '' i pojęcia, '' etyczna dwuznaczność ''...ale mimo tych '' zgrzytnięć '' bardzo polecam...
× 5
|
link
|
@Miodzio007
2019-11-25
10
/10
Przeczytane
Arcydzieła
Piękno tej książki tkwi w emocjach czytającego... Niewiele jest takich pozycji, które czyta się "całym sobą" - będąc jednocześnie każdym z bohaterów i czytelnikiem zarazem. Na pewno do takich książek należy dla mnie "Zabić drozda". Łykałam łapczywie linijkę za linijką i popędzałam siebie samą, ganiąc za "wolne" czytanie... Bardzo obrazowo przedstawiony świat Skauta i Jema tworzy niesamowity kontrast z wydarzeniami, w których uczestniczą. Mądrość i cierpliwość ojca, pozwalająca im zrozumieć świat - nie ten różowy, książkowy, przygodowy ale ten rzeczywisty - brutalny świat "tylko ludzi". Piękno tej książki mnie urzeka ilekroć do niej powracam... Nie umiem bez niej żyć. Sięgam po nią wtedy, gdy zaczynam wątpić w tą oczywistą prawdę, że "istnieje tylko jeden rodzaj ludzi. LUDZIE." a ona pozwala mi trwać w tym naszym pogubionym i wypranym z wartości świecie.
× 3
|
link
|
@Emaleth
2013-02-11
10
/10
Przeczytane
Książka genialna w swej prostocie. Uniwersalne prawdy są przedstawione w sposób zrozumiały dla dzieci, a jednak mam wrażenie, że jest to skarbnica wiedzy o życiu dla każdego.
× 3
|
link
|
„Zabić drozda” to w dużej mierze autobiograficzna powieść Nelle Harper Lee (poza nią opublikowała jeszcze tylko trzy szkice bez większego znaczenia: Love - In Other Words, Christmas To Me, When Children Discover America), za którą otrzymała w 1961 roku nagrodę Pulitzera, a w 2007 odznaczona została Medalem Wolności.
Akcja dzieje się w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w nieistniejącym miasteczku Maycomb w stanie Alabama, w latach trzydziestych dwudziestego stulecia, czyli w czasie Wielkiego Kryzysu.
O życiu w tym czasie i w tym miejscu opowiada narratorka, kilkuletnia dziewczynka, Jean Louise Finch, zwana Smykiem (czemu słowo „scout” przetłumaczono jako „smyk”, nie jestem w stanie zrozumieć). Poza nią głównymi bohaterami są: jej brat, Jeremy Finch (Jem), ich ojciec, Atticus Finch, prawnik z Maycomb oraz przyjaciel i rówieśnik rodzeństwa, Charles Baker Harris zwany Dillem.
Cześć pierwsza, to opis cudownego dzieciństwa, które natychmiast skojarzyło mi się z pełnymi uroku fragmentami „Dzieci z Bullerbyn”, „Przygodami Tomka Sawyera” i „Przygodami Hucka”. Idylla kończy się, gdy Atticus Finch podejmuje się obrony z urzędu Toma Robinsona, Murzyna oskarżanego o napastowanie białej dziewczyny.
Niewolnictwo w USA zniesione zostało XIII poprawką do Konstytucji w 1865 roku, ale…
Ameryka to kraj ludzi wolnych i równych – problem tylko w tym, że przed drugą wojną światową mało kto uważał w Stanach „czarnucha” za człowieka.
W latach trzydziestych w Alabam...
Akcja dzieje się w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w nieistniejącym miasteczku Maycomb w stanie Alabama, w latach trzydziestych dwudziestego stulecia, czyli w czasie Wielkiego Kryzysu.
O życiu w tym czasie i w tym miejscu opowiada narratorka, kilkuletnia dziewczynka, Jean Louise Finch, zwana Smykiem (czemu słowo „scout” przetłumaczono jako „smyk”, nie jestem w stanie zrozumieć). Poza nią głównymi bohaterami są: jej brat, Jeremy Finch (Jem), ich ojciec, Atticus Finch, prawnik z Maycomb oraz przyjaciel i rówieśnik rodzeństwa, Charles Baker Harris zwany Dillem.
Cześć pierwsza, to opis cudownego dzieciństwa, które natychmiast skojarzyło mi się z pełnymi uroku fragmentami „Dzieci z Bullerbyn”, „Przygodami Tomka Sawyera” i „Przygodami Hucka”. Idylla kończy się, gdy Atticus Finch podejmuje się obrony z urzędu Toma Robinsona, Murzyna oskarżanego o napastowanie białej dziewczyny.
Niewolnictwo w USA zniesione zostało XIII poprawką do Konstytucji w 1865 roku, ale…
Ameryka to kraj ludzi wolnych i równych – problem tylko w tym, że przed drugą wojną światową mało kto uważał w Stanach „czarnucha” za człowieka.
W latach trzydziestych w Alabam...
× 2
|
link
|
@Revlerse
2010-12-27
10
/10
Przeczytane
Z początku nie podobała mi się, acz po jakimś czasie poczułam się wręcz jak świadek tych wszystkich opisanych wydarzeń. Świetna... Realnie, wstrząsająco opisane nastawienie białych do czarnych. Atticus był bardzo rozsądną postacią, którą na pewno na długo zapamiętam. A czułam, że Boo okaże się przyjacielem.
× 2
|
link
|
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“Nigdy do końca nie zrozumiesz drugiego człowieka, póki nie rozważysz spraw z jego punktu widzenia .”
/4a6552eca0663f846e12328849eb2102/n/harper-lee "Harper Lee")
“Ludzkie sumienie jest jedną z tych rzeczy, które nie poddają się decyzjom większości.”
“Nie jest dobrze nienawidzić kogokolwiek.”
“„Ludzkie sumienie jest jedną z tych rzeczy, które nie poddają się decyzjom większości”.”
/524e70f3a1717b3a28aae7710dc7bd54/n/maciej-szymanski "Maciej Szymański")
“„Jak jedni ludzie bezmyślnie gotują innym ludziom piekło na ziemi. Nad tym, jakie piekło gotują biali kolorowym, a przecież to także są ludzie."”
