Wyznania patrycjusza

Sándor Márai
8 /10
Ocena 8 na 10 możliwych
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
Wyznania patrycjusza
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
8 /10
Ocena 8 na 10 możliwych
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów

Opis

Autobiograficzna powieść Sándora Máraiego Wyznania patrycjusza składa się z dwóch części: pierwsza z nich to opis dzieciństwa, a zarazem obraz Węgier z początku XX wieku; druga jest relacją z okresu emigracji młodego człowieka (a wkrótce młodego małżeństwa) i jednocześnie portretem Europy Zachodniej w latach dwudziestych minionego stulecia. Jak pisze Teresa Worowska w posłowiu, „całą powieść cechuje owa dwoistość: pierwsza część opowiada o próbie wyrwania się z pewnego świata, druga – o daremności tej próby, o niemożliwości wyrwania się”. Dzieje tej książki były dość niełatwe: pierwsze wydanie ukazało się w latach 1934–35, lecz na skutek procesu o zniesławienie, wytoczonego przez jedną z opisanych w powieści osób, zostało wycofane ze sprzedaży, a wszystkie kolejne edycje publikowano już w wersji ocenzurowanej przez autora zgodnie z wyrokiem sądu. W niniejszym, rozszerzonym wydaniu po raz pierwszy prezentujemy polskim czytelnikom oryginalną, pełną wersję Wyznań. Z okazji 70 lat istnienia "Czytelnika" ukazuje się kolekcja tytułów wybranych z dorobku wydawnictwa. Edycję wyróżnia jednolita szata graficzna autorstwa Andrzeja Heidricha. Wyznania patrycjusza są kolejną książką w tym cyklu.
Tytuł oryginalny: Egy polgar vallomasai
Data wydania: 2014-04-28
ISBN: 978-83-07-03324-2, 9788307033242
Wydawnictwo: Czytelnik
Seria: Z klasyki Czytelnika
Kategoria: Literatura piękna
Stron: 520
Mamy 3 inne wydania tej książki

Autor

Sándor Márai Sándor Márai
Urodzony w 1900 roku na Węgrzech (Koszyce)
Sándor Márai - wybitny węgierski prozaik i eseista. Od 1948 r. mieszkał i tworzył na emigracji - w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. Znany polskiemu czytelnikowi m.in. jako autor Żaru, Księgi ziół, Wyznań patrycjusza, a przede wszystkim ja...

Pozostałe książki:

Żar Księga ziół Wyznania patrycjusza Dziennik Dziedzictwo Estery Dziennik 1943-1948 Magia Rozwód w Budzie Sąd w Canudos Dziennik 1949-1956. Tom II Ziemia! Ziemia!... Dziennik 1957-1966. Tom III Zbuntowani Dziennik 1967-1976. Tom IV Dziennik 1977 - 1989 Krew świętego Januarego Niebo i ziemia Pierwsza miłość Porwanie Europy Sindbad powraca do domu Stara miłość Szkoła biednych Trzydzieści srebrników Wyspa Występ gościnny w Bolzano Zazdrośni Śladami bogów Cztery pory roku Kaland - Színmű Obcy Pokrzepiciel Siostra Ta prawdziwa Wiersze Zeszyty Literackie nr 143 Znieważeni Casanova in Bolzano Conversations in Bolzano Csutora Herito - nr 10 - Nieuchwytny środek (Europy) Kronika niedzielna Maruderzy Mistrzowie opowieści. O kobiecie Pokój na Itace Zeszyty Literackie nr 137 (1/2017)
Wszystkie książki Sándor Márai

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Fascynująca historia życia.

WYBÓR REDAKCJI
7.12.2020

„Do ostatniej chwili, póki dane mi będzie stawiać litery, chcę zaświadczać, że była kiedyś epoka, a w niej kilka pokoleń, które głosiły tryumf rozumu nad instynktami, wierzyły w siłę oporu ducha, który zatrzyma stadne dążenie do śmierci.” Sándor Márai w swojej powieści autobiograficznej przedstawia świat, który odszedł już do historii. Książka ... Recenzja książki Wyznania patrycjusza

@jatymyoni@jatymyoni × 22

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@bea-ta
@bea-ta
2019-11-07
8 /10
Przeczytane przeczytane 2018 dzieła moich ulubinych Biblioteka domowa

„Wyznania patrycjusza” mówią: oto droga do mojego „ja”. To dlatego jestem takim człowiekiem. Dlatego jestem takim pisarzem. Dlatego w ogóle jestem pisarzem.

„Wyznania patrycjusza” stanowią dla wielu kwestii poruszanych w przeczytanym przeze mnie ostatnio, „Dzienniku 1943 – 1948”, „słowo wstępne”. Bo „Wyznania” są powieścią autobiograficzną. Bardzo szczerą. Prawdziwą. Do granic możliwości, które Márai jasno określił: „Istnieje zawsze ostatnie schronienie, do którego pisarz ucieka: poszukujemy prawdy, ale część tej prawdy zatrzymujemy dla siebie i z nikim się nią nie dzielimy. Starałem się zawsze być w mej suwerenności otwarty i szczery; gardziłem wszelka tanią i tchórzliwą wstydliwością – nie miałem nigdy tajemnic, wszystko, co przynosiło mi życie, trafiało u mnie „na pierwszą stronę” - ale tej tajemnicy, powodu, dla którego nie mogę być kimś innym, tylko sobą, tego, czym się różnię, nigdy nikomu nie zdradziłem.”

Towarzyszymy Máraiemu w okresie dzieciństwa i dojrzewania mając w tle Węgry końca XIX w. i pierwszych kilkunastu lat XX w. oraz jego młodości, której towarzyszą obrazy Europy w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Opisy dawno minionego świata węgierskiego mieszczaństwa przełomu wieków autor przybliża nam w oparciu o szczegóły i proporcje dziecięcej pamięci w konfrontacji z wiedzą młodego mężczyzny. Wprowadza nas w swoje korzenie pięknie kreśląc sylwetki swoich przodków i tych, którzy zostawili w nim swój ślad. Ta część książki – tematem, czułości...

× 3 | link |
WL
@WL1960
2024-02-03
6 /10
MA
@madameseneka
2022-01-10
8 /10
Przeczytane
@jatymyoni
2020-12-07
10 /10
Przeczytane Fascynująca L. węgierska
@rafalsocha
@rafalsocha
2020-03-02
6 /10
Przeczytane
@abdita
2019-11-22
8 /10
Przeczytane #biografie, pamiętniki, listy, rozmowy Trzeba do tego wrócić Posiadam
@oliwa
2019-11-07
8 /10
Przeczytane Autor: Márai
@agatap
@agatap
2008-02-08
10 /10
Przeczytane
@SYSTEM
@SYSTEM
2007-08-07
8 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

W życiu nie zdarzają się żadne „wielkie rzeczy”. Gdy po latach spoglądamy wstecz i szukamy chwili, w której stało się z nami coś nieodwracalnego, coś decydującego – „przeżycie” lub „wypadek”, które ukształtowały nasze późniejsze losy – znajdujemy najczęściej tylko skromne ślady, albo nawet i tego nie.
Pisarz może żyć i pracować tylko w atmosferze języka ojczystego; moim językiem ojczystym zaś jest węgierski.
Nie potrafimy przewidzieć naszych uczynków; ale istnieją także stany pasywnego działania, kiedy jesteśmy pewni, że odmówić czegoś, nie pójść gdzieś, odrzucić coś, gdzieś pozostać i nie ruszać się z miejsca jest równoznaczne z czynem.
Wiedziałem, że wolność jest warunkiem wewnętrznym, zdolnością duszy; człowiek może być nieograniczenie wolny i niezależny nawet w biedzie.
Społeczeństwo, w którym żyję, jest już obojętne nie tylko wobec najwyższych osiągnięć ducha; zobojętniało też na ludzkie i duchowe aspekty stylu zwykłej, codziennej egzystencji.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl