Po zdobyciu Tarawy w listopadzie 1943 r. Amerykanie skierowali swoją uwagę na Wyspy Marshalla. Stanowiły one kolejny, logiczny etap w strategii "żabich skoków", mających ostatecznie doprowadzić wojska sprzymierzonych do Wysp Japońskich, a wcześniej zapewnić możliwości uderzenia na Guam i Saipan. Świeżo sformowana 4. Dywizja Piechoty Morskiej desantowała się na brzegach wysp Roi i Namur 1 II 1944 r., podczas gdy 7. Dywizja Piechoty wylądowała na Kwajalein. Rejs zespołów desantowych, który zakończył się u brzegów Wysp Marshalla, był w owym czasie najdłuższym w historii. Amerykanie, czerpiąc z doświadczeń krwawych walk na Tarawie, skutecznie zlikwidowali japoński opór, a jednocześnie opracowali wzór operacji amfibijnej, z którego korzystali podczas wszystkich następnych desantów na Pacyfiku.
Wielkie Bitwy II Wojny Światowej, tom 25
Wielkie Bitwy II Wojny Światowej, tom 25