Na początku XX wieku zaczęła tworzyć się grupa literatów kaszubskich nazywanych młodokaszubami. Jej lider – Aleksander Majkowski – wydawał od 1908 pismo Gryf
Do grona młodokaszubów należeli też m.in. Jan Karnowski, autor tomów poezji Jô bëm leno chcôł i Nowotné spiéwë i wiersze oraz Leon Heyke, twórca Kaszëbsczich spiéwów oraz poematu Dobrogost i Miłosława.
Kolejną grupą kaszubskich literatów byli tzw. zrzeszeńcy, wywodzący się ze środowiska skupionego wokół wydawanego przed II wojną światową w Kartuzach pisma „Zrzesz Kaszëbskô”. Do pokolenia zrzeszeńców należeli m.in. Aleksander Labuda, Jan Trepczyk, Jan Rompski i Franciszek Grucza. Działalność zrzeszeńców przypadła w dużej mierze na trudne lata PRL, kiedy język kaszubski został oficjalnie uznany za dialekt języka polskiego i był prześladowany. Powstawała liczna poezja, której najwybitniejszym twórcą był Jan Trepczyk. W czasach PRL debiutowali nowi pisarze kaszubskojęzyczni, jak Jan Piepka, Alojzy Nagel i Jan Drzeżdżon, a w późniejszym okresie także Stanisław Pestka, Stefan Fikus, Marian Majkowski, Eugeniusz Pryczkowski i Stanisław Janke.
Kolejną grupą kaszubskich literatów byli tzw. zrzeszeńcy, wywodzący się ze środowiska skupionego wokół wydawanego przed II wojną światową w Kartuzach pisma „Zrzesz Kaszëbskô”. Do pokolenia zrzeszeńców należeli m.in. Aleksander Labuda, Jan Trepczyk, Jan Rompski i Franciszek Grucza. Działalność zrzeszeńców przypadła w dużej mierze na trudne lata PRL, kiedy język kaszubski został oficjalnie uznany za dialekt języka polskiego i był prześladowany. Powstawała liczna poezja, której najwybitniejszym twórcą był Jan Trepczyk. W czasach PRL debiutowali nowi pisarze kaszubskojęzyczni, jak Jan Piepka, Alojzy Nagel i Jan Drzeżdżon, a w późniejszym okresie także Stanisław Pestka, Stefan Fikus, Marian Majkowski, Eugeniusz Pryczkowski i Stanisław Janke.