Wayward Pines. Szum

Absolutnie zgłupiałam przy tej książce i nie wierzę już niczemu! Nie wierzę fabule, bohaterom i autorowi. Tematyka z jaką mamy tutaj do czynienia, porusza w duszy najgłębiej ukryte i najbardziej foliarskie nuty układające się w hymn ku czci wszelakich teorii spisowych, zwłaszcza tych z amerykańsko-globalnym rządem kierującym światem i nakręcającym co rano gołębie-szpiegów.
Podeszłam do tej lektury z bardzo dużymi oczekiwaniami, zachęcona poleceniami dziewczyn z kanału Zaksiążkowane (większość ich "top..." zawiera "Szum" i w mojej głowie mówiąc Blake Crouch mówię to głosem Toli). No i co? Początkowo myślałam, że sromotnie się zawiodłam. Czytałam, czytałam i czekałam aż nareszcie coś się zadzieje (a przecież działo się cały czas), aż wreszcie zirytowana miałam ochotę przerwać czytanie.
Na pewno moim początkowym zarzutem było bycie międzygatunkową poczwarką - zaczyna się jak bardzo dobry thriller, ale za dużo w niej sci-fi aby była czystej krwi thrillerem, a za dużo thrillera, żeby brać ją za sci-fi. Kolejny zarzut - główny bohater Ethan Burke jest żołnierzem i agentem bardzo, bardzo specjalnym, jednak żadne przeszkolenie nie daje siły i wytrwałości nadczłowieka. Chyba, że przeszedł to co Steve Rogers i jest teraz Kapitanem Ameryką II. Albo! Albo nie jest ani agentem, ani żołnierzem i nic z tego o czym czytamy w tomie pierwszym nie ma miejsca. Bo teraz znając zakończenie nie ufam nikomu.
Ostrzegam, książka budzi w czytelniku paranoiczne myśli i nakazuje kwestion...

Książka idealna dla osób, którym podobały się seriale ,,Stamtąd" albo ,,Dark", bo bazuje na bardzo podobnych motywach.

Na początek zaznaczę, że moim zdaniem to, co TRZEBA wiedzieć przed przeczytaniem tej książki, to fakt, iż jest to thriller- scify, co oznacza, że pojawiają się w nim nieludzcy bohaterowie. Ja sięgnęłam po nią bez tej wiedzy, myśląc, że to zwykły thriller i w pewnym momencie doznałam szoku, stąd moja ocena. Prawdopodobnie, gdybym czytała ją teraz, oceniłabym ją wyżej (może kiedyś to sprawdzę!).

Poza tym małym szczegółem, mogę powiedzieć, że była to książka totalnie w moim klimacie. Uwielbiam ,,Dark" - co prawda, po początku drugiego sezonu, zapomniałam o jego istnieniu, ale to nie ważne - i tutaj miałam okazję ponownie poczuć tę niepewność, zagubienie i próbę znalezienia rozwiązania, tyle że w wersji książkowej. Jako że lubię też około naukowe tematy, wyjaśnienie tego, jak Burke znalazł się w mieście i co się z nim działo przez ten cały czas przed wypadkiem, wywołało we mnie myśli typu ,,omg to serio może być możliwe za kilkadziesiąt lat" (aczkolwiek warto zaznaczyć, że jestem dziwna i ekscytuję się dziwnymi rzeczami).

Tak coś mi się kojarzy, że przeszkadzała mi pojawiająca się często przemoc, nie pamiętam już czy na pewno tak było, ale wspominam, bo chyba to też miało wpływ na moją ocenę?

Zakończenie ciekawe, podobało mi się i zdecydowanie zachęciło do sięgnięcia po kolejny tom.