Tom XIII, składający się z trzech części, przygotowali redaktorzy polskiej edycji Opera Omnia, p. prof. Marzena Górecka i ks. prof. Krzysztof Góźdź. W rozmowie z czasem to najpierw (cz. 1-2) cztery wielkie dialogi Josepha Ratzingera-Benedykta XVI z dwoma dziennikarzami, Vittorio Messorim i Peterem Seewaldem, przeprowadzone w latach 1984-2010. A następnie (cz. 3) wywiady z lat 1969-2004 jako odpowiedź na pytania teologiczne jakie stawiano Josephowi Ratzingerowi podczas pełnienia jego poszczególnych osobistych zadań od uniwersyteckiego profesora po pontyfikat Benedykta XVI.
Nie są to zwykłe rozmowy, lecz głębokie rozważania dotyczące głównie wiary chrześcijańskiej w starciu z neopogaństwem naszych czasów i z coraz większym rozchwianiem cywilizacji euroatlantyckiej. „Dlatego tak pilną rzeczą – powie emerytowany papież Benedykt XVI – jest postawienie na nowo w centrum naszego myślenia pytania o Boga. Nie chodzi przy tym o Boga, który jakoś tam istnieje, ale o Boga, który nas zna, który do nas mówi i który nas obchodzi – i który także jest naszym Sędzią” (t. XIII/2, s. 800).
Dlatego z cała stanowczością Ratzinger mówi o nadziei i ufności, którą daje dziś Kościół, sięgający do korzeni: „Kościół może jedynie prezentować to, co posiada i czym jest. [...] Ewangelia nie stała się pusta i Chrystus nie odszedł. Nie strategie tworzą nadzieję, ale to Chrystus nią jest. Trzeba przybliżyć się do Jego obecności, od niej wychodzić. To, co centralne, musi pozostać centralnym. Kościół popełnia błąd, jeśli być może połowicznie chce udowodnić, że także bez Orędzia Boga i Chrystusa, jako organizacja dobroczynna, nadal jest dobry i przydatny. [...] Musi stać się widoczne, że Bóg jest czymś, czego człowiek potrzebuje. Kościół musi odważnie i bez wstydu przyznawać się do swojej wiary, do tego, o czym wie, że jest zbawienne: że ma do czynienia z Bogiem i że Bóg nawiązuje z nami kontakt, i że może on pośredniczyć człowiekowi w spotkaniu z tym” (t. 13/3, s. 1026).