Przeszłość to jeden z dominujących tematów w dramacie XX wieku, który wpłynął również na ukształtowanie się nowych form dramatycznych. W książce "Upiory i inne powroty" prototypowym modelem takich przemian formalno-tematycznych staje się twórczośćHenrika Ibsena. Analizy jego sztuk ("Peera Gynta", "Upiorów" i "Gdy wstaniemy z martwych") otwierają kolejne części monografii, podejmując kluczowe dla nich zagadnienia: konstrukcji świata przedstawionego, relacji dramat/teatr oraz scena/widownia. Przekrojowe analizy tekstów dramatopisarzy XX wieku (m. in. Wyspiańskiego, Różewicza, Gombrowicza, Strindberga, Duras, Danisa, Lagarce´a) prezentują podstawowe sposoby tematyzowania przeszłości w teatrze na szeroko zarysowanym tle przemian kulturowych, społecznych i estetycznych.