Tyłem do kierunku jazdy

„Trzy pokolenia, bunt, szaleństwo, wycofanie, tradycja, szukanie siebie, życie na własnych warunkach.”

Długo wahałem się, czy brać. Wziąłem i nie pożałowałem. Bawiłem się świetnie, a historie szalonej Staśki, biznesłomenki początku lat dziewięćdziesiątych minionego wieku, kobiety, która zawsze brała to, co chciała (i tych, których chciała), choć niespełnionej matki, ale najlepszej babci pod słońcem oraz jej wnuczki, Magdy, czterdziestolatki „po przejściach”, noszącej garb jej zawsze-niezadowolonej-matki, czatującej na tindrach, łaknącej prawdziwej miłości, porwały mnie w szalony taniec. No, iście kobieca powieść, powiecie, i co ja tu robię, a jednak czytało mi się ją wyśmienicie. I nawet queerowy wątek nie drażnił ani ckliwością, ni nadmiernym uproszczeniem, po prostu był, umiejscowiony zupełnie naturalnie i równie naturalnie komponował się z jedną z bohaterek.

Pełna życia (ale i nostalgii) książka Pani Chutnik może komuś nie przypaść do gustu (takie opinie też czytałem i to one mnie, zupełnie bez sensu, powstrzymywały przed lekturą), ale uważam „Tyłem do kierunku jazdy” za tego rodzaju książkę, która daje kopa w rzyć zasmarkanym od płaczu malkontentom życia i krzyczy: zawsze do przodu!, bez względu na przeszkody, zawsze z pióropuszem pomysłów, na wesoło, na bogato, byle tyłem do kierunku jazdy!

Polecam absolutnie!