Twoja wina

Petarda! Nigdy nie chciałabym spotkać na swej drodze takiego Adama! Nie udał się bohaterce ani mąż ani ojciec. Zszokowało mnie zakończenie (decyzja Leny). Bardzo polecam- każdy wątek ciekawy

„Twoja wina” Danuty Awolusi to powieść obyczajowa o głębokim studium psychologicznym postaci. Jest to historia związku Marceliny i Adama, związku toksycznego, bo stworzonego z osobą psychopatyczną. Autorka przeciąga nas przez wszystkie fazy takiej relacji – do porywczego, głębokiego zakochania, aż do samego piekła. Historia przedstawiona jest z punktu widzenia trzech postaci, a więc czytelnik ma okazję przyjrzeć się jak działa i funkcjonuje w społeczeństwie taki psychopata. A jest to obraz rzetelny, bogaty i przerażający. To, ile zła, ile bólu może taki człowiek wyrządzić, przechodzi ludzkie pojęcie. Kreacja psychologiczna bohaterów oddana jest znakomicie, kobieca bohaterka nosi tak uniwersalne cechy, że na pewno każda z czytelniczek w pewnym momencie pomyślała ‘tak, dokładnie to przeszłam, dokładnie to czułam’. Historia zbudowana jest mądrze, jest w pełni przemyślana – mimo objętości każda scena jest tu po coś. To książka trudna pod względem emocjonalnym, niosąca wiele uczuć, ale i pozwalająca lepiej zrozumieć ludzi, z którymi przypadkiem możemy spotkać się gdzieś po drodze... Naprawdę jestem pod wrażeniem! Polecam wszystkim, których fascynuje psychologiczna strona relacji ludzkich, tych całkiem zwyczajnych i tych mocno od norm odbiegających.

To moja pierwsza styczność z książkami tej autorki i muszę przyznać, że jestem totalnie oczarowana. Pomysł na historię oraz stworzeni bohaterowie: ich działania, aspekty psychologiczne - majstersztyk! Odkładałam książkę, ale i tak o niej cały czas myślałam. Bardzo bardzo polecam.

Pewnej niedzieli oglądałam program „Weekendowa metamorfoza”. Akurat Krzysztof Miruć przeprowadzał metamorfozę salonu pewnej pisarki, którą okazała się Danuta Awolusi. Idąc po nitce do kłębka z czystej ciekawości, gdy ukazała się książka „Twoja wina” postanowiłam po nią sięgnąć. Nic a nic nie żałuję, gdyż książka jest super.
Główna bohaterka Marcelina jest nauczycielką, która po południami pracuje jako instruktorka fitness. Pewnego dnia na wieczorze panieńskim przyjaciółki poznaje Adama. Na mężczyznę nie sposób nie zwrócić uwagi, gdyż jest przystojny niczym młody Bóg i wzbudza spore zainteresowanie każdej płci. Marcelina zakochuje się i nie znając nawet dobrze mężczyzny zaledwie po paru miesiącach znajomości wychodzi za niego za mąż. Nie słucha ani porad przyjaciółki, która nie przepada za Adamem, ani też jego babci, która również odradza jej małżeństwo. Bezwzględnie ufa mężowi i nie zauważa, że cały czas jest przez niego manipulowana. Czy Marcelinie uda się zakończyć tą toksyczną miłość i czy w końcu ujrzy Adama w prawdziwym świetle nie napiszę.
Książkę czyta się bardzo dobrze i z całą pewnością nie jest nudna, a czytelnik przez cały czas trzymany jest w napięciu. Z czystym zaciekawieniem powoli odkrywana jest prawdziwa twarz Adama i jego tok myślenia. Nie wątpię, że takich manipulantów Adamów jest więcej i każdy może spotkać ich na swojej drodze. Słusznie mówi się, że miłość jest ślepa. Często rzeczywiście nie słuchamy wówczas głosu rozsądku i lecimy w ogień nic...

Ja nie wiem co się ze mną dzieje, ale kocham twórczość tej autorki! Kocham jej styl pisarski, zawirowania bohaterów i historie, które dają do myślenia. Ona chyba jako jedyna potrafi przedstawić każdą historię z dwóch perspektyw. Jedna jest taka, że znamy sytuację bohaterki i jej współczujemy, a druga to ta, kiedy już w tym momencie czujemy, że gdyby nas coś takiego spotkało, to wiedzielibyśmy jak postąpić. Ona nie nakazuje nam zachowywać się w określony sposób, ale tekstem przedstawia wszystko tak, że my sami wyciągamy wnioski. Jej bohaterzy są naprawdę oryginalni, nie tacy sami. Posługują się innymi środkami stylistycznymi, inną wymową i tą wyjątkowością, która nie zlewa się z tekstem. Potrafi pięknym językiem opisywać nam zwyczajne rzecze, o których chcemy czytać. Ja zawsze przenoszę się wtedy do dziecięcych lat, kiedy to lubiłam przysłuchiwać się dorosłym. Od zawsze lubiłam obserwować zachowania innych ludzi i wyciągać z nich wnioski. Tutaj czuję dawniejsze klimaty, które mocno mnie rozczulają. Czasem wzruszają, a czasem odbierają mi mowę. Nieraz czytam i zapytana o czym czytam, potrafię powiedzieć tylko ,, To jest piękne..."
Przeczytałam wiele książek, ale jak sami wiecie, że nie da się spamiętać wszystkich. W pamięci zapamiętuje się pojedyncze, które miały wpływ na nasze życie. Które nas czegoś nauczyły, lub ukazały życie od strony, której się wcześniej nie znało. Ja zapamiętuję książki, które wywołują we mnie wspomnienia z dzieciństwa, gdyż nie zawsze życie był...

Bardzo wciągająca fabuła książki, czytało się z przyjemnością.

Bohaterka "Twoja wina" - Marcelina, poznaje swojego przyszłego męża, Adama, w trakcie wieczoru panieńskiego swojej przyjaciółki, Karoliny. Zakochuje się i w niedługim czasie przyjmuje oświadczyny mężczyzny o czarującej urodzie. Przyjaciółka ma jednak zastrzeżenia do Adama. On namawia swoją wybrankę na ślub na Maderze - tylko we dwoje, bez rodziny, bez przyjaciół. Mimo, że sama chciałaby ślub w białej sukni, w otoczeniu rodziny, Marcelina już wyobraża sobie szczęśliwe życie u boku Adama. W dniu ślubu, w restauracji, gdzie mieli spędzić miłe chwile we dwoje, zauważa dziwne zachowanie męża.. Uświadamia sobie, że bardzo mało wie na temat jego przeszłości czy rodziny.

Po paru latach okazuje się, że jej życie to kłamstwa, manipulacje męża, dla którego celem zawsze było zniszczenie drugiej osoby. Marcelina pamięta pewną informację, którą babcia Adama, powiedziała jej przed śmiercią.

Czy Adam, bardzo przystojny, inteligentny, pewny siebie mężczyzna - skomplikowany bohater - potrafi kogokolwiek kochać? Nie przypuszczałam, że autorka zgotuje mu takie zakończenie. Trochę może denerwować postać Marceliny, która tak długo daje sobą manipulować, chyba nie chce zauważać, że jej ulubiony lubi niszczyć innych w perfidny sposób.

Ta książka to historia toksycznej znajomości. Czy można poznać drugiego człowieka? Czy można manipulować innymi, mając z tego satysfakcję? Uwielbiając niszczyć blisk...