Tuwim. Wylękniony bluźnierca

Kolejna genialna biografia poety. Chociaż, nie tylko biografia, bo jest to świetne studium epoki i studium człowieka.
W książce możemy dowiedzieć się o życiu Tuwima, o jego wzlotach, upadkach, twórczości i traumach. Urbankowi udało się pokazać Dwudziestolecie Międzywojenne w całym blichtrze, zachłyśnięciu poezją, kabaretem, estradą, wolnością, ale i ksenofobią i antysemityzmem.
Przedstawił późniejsze wybory poety, po 1939 roku i po zakończeniu wojny.
Książka pozostanie we mnie przez kilka dni, jak zwykle po przeczytaniu biografii autorstwa pana Urbanka. Poprzednio, przy Broniewskim przez dłuższy czas rozmyślałam kwestię powojennych powrotów polskich emigrantów. Teraz, będę zastanawiać się nad antysemityzmem i wrogością w Polsce, nad cienką granicą pomiędzy krytyką celebryty a szkalowaniem człowieka, i nad tym, jak człowiek to przeżywa.
Moim zdaniem, taka postawa pojawia się w niektórych jednostkach zawsze i wszędzie, a przyczynę zawsze się znajdzie. Przykre. Pan Urbanek przy okazji świetnie ukazał istotny mechanizm socjologiczno-psychiczny i psychiczną reakcję na zmasowaną wrogość. To, że jest to postać Tuwima, którego czas osądził sprawiedliwie i przyznał mu należne miejsce w kulturze polskiej, tylko podkreśla mechanizm zjawiska.

No a przede wszystkim jest to świetna biografia wybitnego poety, jednego z dwóch moich idoli, gdy byłam dzieckiem.