Telefonistka z ulicy Próżnej

Powieść z ciekawie poprowadzoną intrygą kryminalną naznaczoną tajemnicami rodzinnymi, psychoanalizą i narkotykami oraz postaciami z różnych warstw społecznych z doskonale przedstawioną historią w tle.

Taka sobie sympatyczna opowiastka akurat na gorące letnie dni. Bez aspiracji do bycia wielką literaturą, dobrze opowiedziana, absolutnie nienudna historia.

Mamy oto koniec XIX wieku, młoda dwudziestotrzyletnia Hanna Kabała jest telefonistką. Hania jest osóbką "nienachalną z urody" jak by powiedziała pewna znana Pani Maria, za to o pięknej "urodzie" telefonicznej, czyli dźwięcznym i donośnym głosie.

Ponieważ telefon i w ogóle elektryczność, to wciąż jeszcze dość młody wynalazek i dzwoniących jest nie specjalnie dużo, panny telefonistki czasami się w pracy nudzą. A z nudy, jak powszechnie wiadomo, czasami mogą wyniknąć dziwne, a nawet niebezpieczne zdarzenia... Tak więc i nasza panna Hanna pakuje się w niezłą kabałę.

Czytało się dobrze, to jedna z nielicznych książek z półki tak zwanej "literatury kobiecej", której nie odłożyłam po kilku stronach i która mnie nie wynudziła. Podobały mi się charakterne warszawskie dziewczyny i spacer po Warszawie u progu nowego wieku.

Życie Hanki jest tak nudne jak ona sama, szare i nijakie. Pracuje jako telefonistka, każdy dzień jest podobny do poprzedniego. Do czasu. Pewnego dnia Hanka podsłuchuje pewną rozmowę i od tego czasu nic nie będzie takie jak dawniej, a jej życie nabierze barw i kolorów o jakich nie śniła. Akcja toczy się w Warszawie końca XIX wieku. Jest intryga, podejrzani, porwania i narkotyki. I chociaż główna bohaterka nie przypadła mi do gustu, to pomysł na książkę ciekawy.

"Telefonistka z ulicy Próżnej" W. Wierzchowskiej to najnowsza powieść sensacyjna-romantyczna. Fabuła jest osadzona w schyłku XIX wieku. Znajdziemy w niej opisy różnych sfer dawnej Warszawy. Polecam.

Telefonistka Hanka Kabała pracuje w centrali w Warszawie. Pewnej nocy podsłuchuje rozmowę. Złamanie regulaminu sprawia, że życie Hanki nabiera rozpędu. Jej uporządkowany świat legnie w gruzach, a ona sama zostaje wkręcona w środek intryg i rodzinnych tajemnic arystokratów…

Autorka stworzyła postać nijakiej bohaterki o wdzięcznym nazwisku, pięknym głosie i… skrywanej inteligencji. Hanki nikt nie docenia. Gdy szara myszka postanawia zmienić swoje życie, na jej drodze staje arystokrata Gustaw Herst, który przez telefon zleca przestępstwa. Nadmierna ciekawość telefonistki skutkuje niebezpiecznymi przygodami i nieznanymi emocje. Kobieta imponowała mi swoją postawą w krytycznych momentach, zaskakiwała czynami i słowami, choć momentami jej wolność była ograniczona, a życie wisiało na włosku.

Fabuła z tajemnicami rodzinnymi i skomplikowaną intrygą wciągnęła mnie. Do tego ucieczki, pościgi, porwania, aresztowania, podsłuchiwanie, narkotyki. Z historycznej obyczajówki zrobiła się powieść z rozbudowanym wątkiem kryminalnym, w którym ważną rolę odgrywają telefony. Jednak władza i pieniądze to potężna broń. Herst traktuje ludzi jak zabawki, którymi dowolnie można majstrować. Nie tylko on manipuluje ludźmi. W pewnym momencie straciłam pewność, kto kogo mami, kto kim manipuluje, kto kogo chroni. Im bliżej zakończenia, tym sprawa stała się oczywista. W finale zostałam zaskoczona motywacją działania sprawcy.

Wydarzenia rozgrywają się w 1899 roku, u progu ery...

Telefonistka z ulicy próżnej to moje pierwsze spotkanie z twórczością Weroniki Wierzchowskiej. Autorka przenosi nas do XIX w, do świata u progu ważnych przemian społecznych, gospodarczych i technologicznych. Muszę przyznać, że czytanie o nowinkach technicznych z tamtych czasów było dla mnie nie lada rozrywką. Wyobrażacie sobie tramwaj ciągnięty przez konie?
W tej rzeczywistości żyje Hanka, niepozorna dziewczyna, która wplątuje się w szalenie interesującą i dość niebezpieczną intrygę. To silna i nietuzinkowa postać, która od razu skradła moje serce. Książka oprócz wątku kryminalnego, zwraca uwagę na wiele istotnych społecznie tematów, takich jak na przykład trudna sytuacja robotników, pokazuje różnice między arystokracją, bogaczami, a zwykłymi, szarymi ludźmi.
Telefonistka z ulicy próżnej to piękna i wartościowa książka, która mnie urzekła także poczuciem humoru. Cięte riposty i błyskotliwe dialogi zdecydowanie uprzyjemniały czytanie.
Zdecydowanie polecam.