Desperatki

Kiedy wiosną 1863 roku Izabella, Wiesia i Anna spotykają się nad zbiorową mogiłą, w której pochowane są najbliższe im osoby, żadna z nich nie mogła przewidzieć, że od tego czasu przewrotny los nierozerwalnie splecie ścieżki ich życia. Izabella straciła syna, Wiesia brata, a Anna narzeczonego. Każda z nich pochodzi z innych warstw społecznych, dzieli je wszystko, połączyła chęć zemsty na sprawcach brutalnego mordu na najukochańszych.

Zemsta prawie się udaje. Prawie, gdyż nagle ze ścigających zmieniają się w ścigane. No i się zaczyna! Akcja jak w feministycznym westernie, dziewczyny, uciekając przed carskimi agentami, przemierzają świat, stając się po drodze mądrzejsze, cwańsze, twardsze. Ale przede wszystkim stają się prawdziwą rodziną, w której można liczyć na siebie nawzajem, gdzie „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”.

Niech Was nie zwiedzie słodka okładka, te babeczki to nie płoche mimozy, mdlejące na widok krwi, czy oburzające się faktem, że kobieta może nosić spodnie. Ba! Same je noszą, kiedy sytuacja tego wymaga. One są twardsze niż niejeden znany mi facet 😁 Ich charyzma, siła charakteru, waleczność i wierność zasadom dają im ogromną przewagę nad ścigającymi ich po całym świecie agentami, którzy ich po prostu nie doceniają. Przecież to nic trudnego schwytać głupiutkie kobietki, nieprawdaż?

Ja wiem, że akcja „Desperatek” jest nieco przerysowana, nierzeczywista, ale wiecie co? Mam to w nosie. Bawiłam się świe...

Druga połowa XIX wieku, powstanie, to w tym czasie toczy się akcja tej powieści. W trudnych okolicznościach nad mogilą spotykają się trzy kobiety: Anna, Wiesława i Izabela. Zupełnie obce sobie, ale od tej chwili łączy je bol po stracie bliskich i niewiarygodna chec zemsty. Okoliczości do niej szybko się pojawiają, bo oto mogą wykonac wyrok na synu jednego zrosyjskich dowodców.
Los jednak bywa przewrotny i z tropiących zbrodniarzy stają się uciekinierkami. A depczący im po piętach kapitan Runow jest bezwględny.
Przez całą powieśc możemy śledzić niesamowite wprost przygody tych dzielnych trzech kobiet mając w tle zabory, pobyty w więzieniach, partyzantkę w lesie oraz podroż statkiem na inny kontynent.
Autorka ciekawie przedstawiła postacie bohaterek, dając im mocne charaktery, które nie raz były przyczyną kłopotów, ale i swoją nieograniczoną wyobraźnią wplatajac w niemożliwe wręcz przygody.
Niewielki minus dałabym całej powieści za to własnie, że zostało nagromadzone sporo wydarzeń w ktorych brały udzial bohaterki i jakimś niesamowitym sposobem wychodziły z nich zupelnie bez szwanku. Natomiast tropiący wychodzili na niezłe fajtłapy.

Trzy kobiety, które połączyło jedno straszne wydarzenie.
Twórczość autorki nie jest mi obca i bardzo chętnie sięgam po jej książki.
Najnowsza skusiła mnie piękną okładką i czymś jeszcze, ale o tym później.

Wiosna 1863 roku.
Nad zbiorową mogiłą spotykają się trzy kobiety.
Izabella - szlachcianka opłakująca syna.
Wiesia- złodziejka z powiśla, która w tej samej bitwie straciła brata.
Anna- córka profesora, która pogrzebała narzeczonego.
Zrozpaczone i motywowane zemstą zawiązują mroczny pakt i przeprowadzają zamach.
Niestety nie wszystko idzie po ich myśli i stają się ściganymi. Zdesperowane uciekają, a ich droga wiedzie od powstańczych obozów, po więzienie.
Autorka napisała świetną powieść historyczną.
Bohaterki niczym wyjęte z bardzo dzikiego zachodu. Sprytne desperatki o cwanej naturze, bez planu co dalej i ogromna chęcią zemsty. Czy to się może nie udać?
"Desperatki" to bardzo wciągająca powieść z ogromem intryg, zwrotów akcji i bogatym tłem historycznym.
Powieść jest bardzo dobrze napisana, płynny język, spójne myśli. Czytanie jej było czystą przyjemnością.
Trzy desperatki zawładnęły moim sercem. Razem z nimi uciekałam, knułam, śmiałam się i wzruszałam. Gratuluję autorce stworzenia tak ciekawej powieści.
Jeśli macie ochotę na przygodę z Anią, Wiesią i Izabellą... To zapraszam.