Tajemnica domu Helclów

świetnie się ją czyta - rewelacyjna zabawa językiem, stylem i lekkością - dodam, że to dwóch autorów - z naszej polskiej wyższej półki - a ta Szczupaczyńska ma być dodatkiem, rozrywką - i udało się genialnie

Duet Dehnel&Tarczyński dobitnie pokazuje, że i kryminał można napisać z kunsztem i smakiem.

Książka, której akcja dzieje się u schyłku XIX wieku jest niesamowicie klimatyczna, pełna szczegółów z życia ówczesnego Krakowa i jego mieszkańców. A postać Zofii Szczupaczyńskiej – wścibskiej kobiety o wygórowanym mniemaniu o sobie to majstersztyk.

"Tajemnica domu Helclów" - znakomita powieść retro z elementami kryminału. Doskonale oddaje ówczesną rzeczywistość, ciekawa, wciągająca lektura. 
Główna bohaterka to dziarska małżonka profesora uniwersytetu, pochodząca z niezbyt znamienitej rodziny Zofia Szczupaczyńska. Zofia prowadzi ustabilizowane życie według z góry zaplanowanego rozkładu dnia, aż do momentu kiedy w Domu Helclów znika nagle jedna z pensjonariuszek. Zofia z całą mocą angażuje się w rozwikłanie zagadki. Jednocześnie nie zapomina aby tu i tam ugrać coś dla siebie ;) A to zaproszenie do teatru na premierę, a to walczy o sukces towarzyski na proszonej kolacji, czy zajmuje się starszymi i schorowanymi aby za rok i jej nazwisko pojawiło się w gazecie w odpowiedniej rubryce i odpowiednim towarzystwie :)

Książka napisana jest dość specyficznym językiem ale bardzo szybko można się do niego przyzwyczaić. Parę razy musiałam sięgnąć po pomoc i zapytać "wujka google" co oznacza dane słowo/wyraz (np dzieci skorfuliczne). :) Ogromnym plusem dla mnie są nazwy rozdziałów. Już same te tytuły wywołują uśmiech u czytelnika. Podczas lektury nie raz i nie dwa gościł on na mojej twarzy. Kraków końca XIXw został doskonale odmalowany. Ta książka, to prawdziwa perełka. Będzie to jedna z moich ulubionych serii. :) Serdecznie polecam jeśli lubicie książki w stylu retro z delikatnym wątkiem kryminalnym.

"Tajemnica Domu Helclów" to niezwykle plastycznie odmalowany obraz XIX- wiecznej krakowskiej socjety z zawiłą, misternie ułożoną intrygą kryminalną. Zachwyciłam się kunsztem języka, lekkim stylem i subtelnym humorem tej opowieści.
Na dużej scenie arystokracji, mieszczaństwa i plebsu wyróżnia się zdecydowanie profesorowa Zofia Szczupaczyńska. Gra w zasadzie pierwsze skrzypce. Działa jak wytrawny tropiciel, który jest dociekliwy, natrętny i wścibski, a jednocześnie błyskotliwy, inteligentny i sprytny.
Profesorowa tropi mordercę staruszek, pensjonariuszek Domu Helclów. I jest w swoich wysiłkach niezmordowana.
"Tajemnica Domu Helclów" to znakomita komedia kryminalna w stylu retro. Jestem nią zachwycona.
Kłaniam się nisko autorom: Jackowi Dehnelowi i Piotrowi Tarczyńskiemu i dziękuję za stworzenie wspaniałej, klimatycznej opowieści z arcyciekawym wątkiem kryminalnym i historycznymi wydarzeniami w tle.
Panowie swoje talenty literackie ukryli pod pseudonimem artystycznym Maryla Szymiczkowa.
Książkę przeczytałam z ogromną przyjemnością, bawiąc się przy niej świetnie. Przednia lektura. Polecam.

Do tej pory uważałam Donnę Leon (Komisarz Brunetti) za wzór do naśladowania w zakresie powieści społeczno-obyczajowych ze zbrodnią w tle. Dwóch panów - ukrywających się pod pseudonimem artystycznym Maryli Szymiczkowej, jednym susem dostali się na szczyt i zrzucili innych kilka stopni niżej. 

Deklasację innych książek w tej tematyce zapewniło kilka punktów:
- Idealne przedstawienie klasycznej krakowskiej matrony - przepraszam... profesorowej... (przy okazji dodam, że musiałam potwierdzać gdzieś wyczytaną informację, iż książki tej NIE NAPISAŁA kobieta)
 
 - Idealne przedstawienie krakowskiego towarzystwa wzajemnej adoracji (czyli ogólnie znanego krakowskiego środowiska) - tu faktycznie widać, że książkę tą pisał Krakus (ale Krakus z dystansem - Krakus który potrafi jednak to źdźbło w oku dostrzec). Jestem Krakuską (Krakowianką, gdybym chciała być poprawna politycznie), mieszkam tu od lat (ale z przerwami na inne miasta - te przerwy pozwoliły mi dostrzec specyfikę - delikatnie to ujmijmy - krakowskiego środowiska (brzydko mówiąc - krakowskiego pierdolnika) - tu wszystko dzieje się w swoim sosie, w którym poszczególne kluski muszą wydostać się na powierzchnię. Nie po to aby zaczerpnąć powietrza, ale po to aby innych zepchnąć pod powierzchnię sosu. No chyba że ta druga kluska jest swoja - wtedy co innego. 
Swoi i obcy. Krakusi i pozostali. 
Kraków jest specyficzny - bo to że tu mieszkasz, nie czyni Cię jeszcze swoim. Wystarczy ze pochodzisz z inn...

Cała seria kryminałów retro z profesorową Szczupaczyńską w roli głównej czeka na moim czytniku na swoją kolej. Tom pierwszy już za mną i muszę przyznać, że chociaż pani profesorowa bywa irytująca w swoim zadufaniu, to jednak polubiłam tę postać i chętnie przeczytam również kolejne śledztwa przez nią prowadzone.

Akcja powieści rozgrywa się w dziewiętnastowiecznym Krakowie, za czasów Jana Matejki i Henryka Sienkiewicza. Pewnego dnia w domu spokojnej, choć z czasem okaże się, że jednak bardziej niespokojnej, starości zostają znalezione zwłoki jednej z pensjonariuszek. Niedługo później pojawia się druga ofiara. Profesorowa Szczupaczyńska akurat zajmuje się organizacją loterii na rzecz dzieci chorujących na gruźlicę i do współpracy zaprasza między innymi siostry zakonne opiekujące się staruszkami w tytułowym Domu Helclów. Wizyty w ośrodku stają się przykrywką dla prowadzonego przez Szczupaczyńską amatorskiego śledztwa. Kolejne rozmowy naprowadzają kobietę na nowe tropy, a czytelnik wędruje wraz z nią i śledzi kolejne ruchy. Czy jeszcze ktoś zginie, zanim samozwańcza śledcza odkryje mordercę? Komu przeszkadzają bezbronne staruszki?

Świetny styl duetu pisarskiego, ukrywającego się pod pseudonimem Maryla Szymiczkowa, porywa czytelnika w świat starego Krakowa. A mnie wciąż tłukła się po głowie myśl: jak dwóch facetów mogło tak genialnie odmalować postać kobiecą? Upierdliwa do bólu, złośliwa, bystra i spostrzegawcza. No strach się bać! :D Ni...