Cytaty z książki "Stres. Jak zrozumieć swoje reakcje i odzyskać równowagę"

“(...) emocje są integralnie związane z ciałem. Każda emocja, którą przeżywamy, stanowi efekt pracy mózgu, (...) układu nerwowego i naszego umysłu. Gdy umysł nadaje znaczenie naszym emocjom, uzyskujemy dostęp do uczuć, które możemy świadomie przeżywać i wyrażać. Bez tej koncepcyjnej pracy umysłu czujemy jedynie emocjonalne pobudzenie, które ciało wyraża w postaci somatycznych sensacji. Umysł pomaga nam przetworzyć emocje, odnaleźć ich znaczenie i przeżyć je. W ten sposób możemy zmniejszyć emocjonalne pobudzenie.”

“Żyjąc bieżącą chwilą, stanowimy sumę naszych życiowych doświadczeń. Przeszłość nie została za nami, ale jest w nas. Nasz umysł korzysta z wszelkich doświadczeń życiowych, łącznie z doświadczeniami niemowlęcymi, a nawet prenatalnymi.”

“To, w jaki sposób działa nasz umysł pod wpływem stresu, zależy od jego zawartości i sposobu, w jaki z niej korzystamy.”

“Choć reakcja na stres pojawia się w ciele, to każdy bodziec, każdą sytuację przetwarza nasz umysł. Jeśli na stres reagujemy silnym napięciem psychicznym, o którym nie potrafimy myśleć i którego nie możemy skutecznie rozładować za pomocą psychicznej aktywności, to reaguje nasze ciało. Ból i cierpienie ciała mogą być przejawem naszej psychologicznej niezdolności do troski o siebie. Nawet jeśli dbamy o ciało i redukujemy jego fizyczne napięcia, żeby usuwać skutki codziennego stresu, to bez udziału umysłu przetworzenie emocjonalnego napięcia nie powiedzie się w pełni.”

“Stres jest zjawiskiem adaptacyjnym, uruchamiającym natychmiastową odpowiedź organizmu w obliczu stresora. Ma mam pomagać przetrwać, choć sam w sobie może szkodzić, gdy trwa przewlekle lub oddziałuje zbyt intensywnie za często. Odczuwamy stres, żeby skutecznie dostosowywać się do zmieniającej się rzeczywistości, a jednocześnie ponosimy koszty tej adaptacyjności.”

“Ostatni, trzeci tryb doświadczanie to tryb refleksyjny, czyli mentalizacja (...) - proces umysłowy dzięki któremu rozumiemy własne doznania i doświadczenia innych osób oraz nadajemy im sens. [Ten tryb] warunkuje naszą zdolność do wglądu i empatii i stanowi największe osiągnięcie rozwojowe naszego umysłu. Gdy w nim jesteśmy dostrzegamy różnice między światem wewnętrznym i zewnętrznym, ale jednocześnie zauważamy ich wzajemne zależności i wpływy. Zdarzenia są dla nas czymś innym niż nasza reakcja na nie. Możemy je swobodnie poddawać refleksji, dostrzegać, jaki wpływ na ich odbiór na nasz aktualny stan psychiczny. ”

“Gdy doskwierają nam zaburzenia psychosomatyczne, czy to w postaci organicznych chorób, czy w postaci czynnościowych zaburzeń narządów wewnętrznych, oznacza to, że nie radzimy sobie z napięciem psychicznym (...) Organ cielesny zachowuje się tak, jakby miał spełnić pewną psychologiczną funkcję w sytuacji biologicznej zagrożenia. Od psychologicznych funkcji jest umysł, nie ciało, więc takie zastępstwo nie może się udać bez negatywnych konsekwencji.”

“(...) radzenie sobie ze stresem to nie wyeliminowania go ze swojego życia (co niemożliwe), ale systematyczna nauka życia z nim, tak by jak najmniej nam szkodził. (...) stres jest nam niezbędny do działania, bez niego nie mobilizowali byśmy się.”