“Gdy doskwierają nam zaburzenia psychosomatyczne, czy to w postaci organicznych chorób, czy w postaci czynnościowych zaburzeń narządów wewnętrznych, oznacza to, że nie radzimy sobie z napięciem psychicznym (...) Organ cielesny zachowuje się tak, jakby miał spełnić pewną psychologiczną funkcję w sytuacji biologicznej zagrożenia. Od psychologicznych funkcji jest umysł, nie ciało, więc takie zastępstwo nie może się udać bez negatywnych konsekwencji.”