Sługa

Bardzo dobra książka - połączenie kryminału z elementami psychologii, sensacji oraz drobnej nutki erotyzmu. Książka dużo lepsza niż "Daltonista". Kawał naprawdę świetnej książki :)

W swojej najnowszej książce Leon Durka (właściwie Zbigniew Łagodziński) zaprasza nas na nowe przygody komisarza Wiktora Traka, którego mieliśmy okazję poznać w powieści "Daltonista".
Tym razem autor zaprasza nas do umysłu psycho/socjopaty, jednego z głównych bohaterów o którego prawdziwej tożsamości niewiele wiemy, dopiero po koniec poznajemy jego prawdziwą (?) twarz.
Mamy tu dosyć wyraźnie zarysowane portrety psychologiczne postaci dramatu. Z jednej strony policjanta z jego problemami i bolączkami zwykłego człowieka a z drugiej psycho i socjopatę nie przestrzegającego żadnych norm poza tymi które powstały w jego chorym umyśle (żeby pozbyć się poczucia winy interpretuje je jako głos przemawiającego do niego anioła).
Autor robi dosyć mocną wiwisekcję głównym bohaterom, komisarzowi, psychopacie i ofiarom.
Tak że dostajemy do ręki dobrze napisany kryminał z wątkami psychologicznymi.
Ostatnimi zdaniami w książce autor zostawia nam szeroką furtkę do następnej części przygód komisarza.
Pozostaje nam tylko czekać na 3 tom kryminału i wyjaśnienie niedokończonych (celowo) wątków.


Wydana ostatnio powieść kryminalna Leona Durki SŁUGA zasługuje na uwagę czytelników lubiących kryminalne zagadki. Komisarz Wiktor Trak i pomagająca mu aspirantka Natalia, to silne osobowości. Ich przeciwnikiem jest inteligentny, sprytny morderca, który pozbawianie życia ludzi traktuje jako kolejne zadania. Pożywką dla mordercy są biblijne błogosławieństwa. Akcje przestępcy są spektakularne, każda inna w swoim rodzaju, niektóre dość skomplikowane. Wartka akcja, niekonwencjonalne metody stosowane w dochodzeniu (niektóre przekraczają granicę prawa) i opis psychiki psychopatycznego mordercy, wszystko to sprawia, że powieść jest ciekawa. Kilka wulgaryzmów, to jak przysłowiowe rodzynki w cieście - nie sprowadzają fabuły do rangi opisów typowych dla brukowca. Jednym słowem, warto przeczytać.

Sługa Leona Durki to powieść godna uwagi., szczególnie dla czytelników, którzy cenią sobie włączenie do akcji silnie zaakcentowanego wątku psychologicznego. W kilku opisywanych akcjach, autor trochę odleciał z fantazją, ale wszystko w tym świecie jest możliwe. Ogólnie rzecz biorąc, książka podobała mi się. Postacie śledczych są nietuzinkowe. Zarówno komisarz, jak i jego asystentka to silne, wkraczające do akcji osobowości. Seryjny morderca działa w oparciu o pewien klucz. Zabija, uprzednio przygotowując akcję w detalach, co dodatkowo dodaje akcji powieści smaczku. Czy mordercą jest psychopata, czy tylko ma to tak wyglądać. Powieść rozrywkowa, bez wulgaryzmów (jest ich kilka, ale są jak rodzynki w cieście), bez prymitywnej brutalności. Polecam.

SLUGA Leona Durki, to kolejny, po DALTONISCIE , kryminal tego autora. Postacie sa transparentne, zagadka kolejnych morderstw ma byc rozwiazana przez komisarza Wiktora Traka, ktory po odejscia kochanki jest zagubiony. Detektyw stosuje metody niekonwencjonalne, co nie podoba sie przelozonym. Na dodatek przydzielono mu dwoje doswiadczonych stazystow. Morderca zas potrzebuje adrenaliny - zbrodnie sa dokonywane wedlug misternie ulozonego planu. Fabula nieco nawiazuje do klasyki powiesci kryminalnej. Super powiesc dla relaksu.

„Sługa” Leona Durki to całkiem ciekawa powieść.
Akcja jest jak gra w szachy - z jednej strony doświadczony komisarz i pomagająca mu aspirantka, z drugiej wyrafinowany morderca, który planuje kolejne akcje dające zastrzyk adrenaliny.
W książce znajdziemy trudne śledztwo, sensację, odrobinę psychologii, ale też nieco delikatnej erotyki. Wątki połączone są porwanie.
Czyta się z ciekawością.
Opisów niezbyt dużo, są one sensowne.
W porównaniu do Daltonisty - warsztat lepszy, okładka super. Dobra powieść na wieczorny relaks .