Słoń Birara

Kupiłam synkowi na zapas i postanowiłam się dowiedzieć, czy warto, żeby czekała na półce. Piękna opowieść, która niesie z sobą wartości: lojalność, przyjaźń, poszanowanie dla życia i zwierząt, siła lojalności. Wzruszyłam się przy jej lekturze. Z drugiej strony książka krótka nie jest, jak dla ucznia. Wydarzeń w sumie mało. No Spider-Man to nie jest. Myślę, że uczniowie zaszufladkują ją jako kolejną lekturę 'nieczytaną'.

Nawet nie sądziłam, że tak bardzo się wzruszę przy tej książce. Wydana już jakiś czas temu, teraz doczekała się wznowienia. I bardzo dobrze, bo przyjaźń, która połączyła człowieka że zwierzęciem była naprawdę imponująca.
Młody, bo zaledwie dziesięcioletni Amra z uwagi na śmierć dziadka musiał zostać poganiaczem słoni. Postanowił, że będzie pracował na słoniu dziadka, gdyż czuł się do niego przywiązany. Nikt nie wierzył w jego możliwości, a sam pracodawca dokładał mu obowiązków, by pokazać, że jest zbyt młody, by pracować. Jakie było jego zdziwienie, kiedy Amra nie tylko nadążał za współpracownikami, ale i później pracował dużo wydajniej od nich. Pewnego dnia otrzymał nagłe wezwanie do domu. Rodzice jego postanowili sprzedać Birarę, gdyż pragnęli pobudować dom i kupić krowę. Amra postanowił więc więcej pracować i odkupić od nich słonia. W ten sposób stał się jego właścicielem.
Wiele jeszcze przygód czeka naszych bohaterów, lecz ja chciałabym to przeskoczyć i dojść do momentu, kiedy Amra wraz z przyjacielem będą musieli opóścić Birarę. Słoń przeczuwał, że czeka go coś złego, gdyż tego dnia zbyt mocno okazywali mu czułości. Następnego poranka już się nie pokazali.
Nawet nie jestem w stanie opisać jego tęsknoty za nimi. Przestał jeść, stał się agresywny i uciekł. Szukał ich wszędzie, gdzie tylko pamiętał, że byli. Dął trąbą nawołując żałobną piosenkę przepełnioną tęsknotą i bólem. Odwiedził nawet rodzinny dom swego przyjaciela, lecz kiedy i tam go nie było, rozpa...