Reneta

Barbara Klicka kolejny raz uwiodła mnie językiem i zaintrygowała niektórymi ujęciami rzeczywistości, ale zakończenie mnie nie zadowoliło. Odleciało za daleko od reszty historii. W dodatku nie znalazłam w tekście obiecanego postapokaliptyzmu, dużo natomiast było nowych początków, powtarzalności działań w różnych sceneriach i szukania stabilności pod gałęziami jabłoni. Hmm. Opowieść ta miała potencjał, to moje klimaty, ale potencjał ten w pewnym momencie odleciał. Ale będę dalej obserwowała twórczość Klickiej, bo „Zdrój“ mile wspominam.

Mira powraca do rodzinnego miasta.
Zamieszkuje wraz z ciotecznymi siostrami Anką oraz Różą.
Podejmuje prace polegająca na segregowaniu tekstyliów zdatnych do dalszego obiegu, bądź do utylizacji.
Dzięki jej retrospekcją dowiadujemy się, jakie wcześniej wiodła życie.

Do czego doprowadzi nas ta historia?

Bardzo długo nie mogłam wczuć się w historie Miry.
Na samym początku nie potrafiłam zrozumieć, o czym jest ta książka, bowiem postać początkowo porównywała się do foliowej reklamówki.
Dopiero gdy skupiłam całą swoją uwagę na słuchaniu, książki pojęłam, o czym jest ta historia.
Zaczynając słuchać tego tytułu, nie sprawdziłam, z jakiego gatunku jest ta książka, to był błąd, gdyż liczyłam na coś lekkiego, a trafiłam na literaturę piękną, a ten gatunek lekki dla mnie nie jest.
Jeśli chodzi o plusy, to według mnie okładka książki jest naprawdę ciekawa i przyciąga bardzo wzrok, jej objętość też mogę zaliczyć do plusów, gdyż jest to 112 stron.
Jeśli chodzi o zawartość książki, to niestety dla mnie jest to minus.
Tak jak wspomniałam wyżej, nie mogłam się długo wczuć w historię, a gdy już zaczęłam ją rozumieć i coraz więcej czerpałam z niej przyjemności, to historia się zakończyła.
Mam nadzieje, że jeszcze kiedyś sięgnę po jakiś tytuł od tej autorki i przypadnie mi bardziej do gustu!

Ocenka: 5/10