Pionek proroctwa

Pionek Proroctwa to pierwsza część cyklu Belgariada, jak również pierwsza książka pana Eddingsa, którą miałam przyjemność przeczytać. Przyjemność, ponieważ jest to bardzo dobra, baśniowa, lekka w czytaniu pozycja fantasy. Książka opowiada o młodym chłopcu - Garionie, który mieszka na farmie razem ze swoją, dość tajemniczą, ciocią Pol. Przeszłość i pochodzenie Gariona to również tajemnica, dlatego od razu można się domyśleć, że nie jest on zwykłym, wioskowym chłopcem a los, czy też przeznaczenia, ma co do niego wielkie plany. I tak pewnego dnia zostaje zmuszony do ucieczki z farmy razem ze swoją ciocią, starym bajarzem - panem Wilkiem (który również wydaje się być jąkać tajemniczą i ważną postacią) oraz kowalem Durnikiem. Tak zaczyna się podróż Gariona przez królestwa Alornów, podczas której przeżyje kilka przygód, pozna wielu ciekawych i barwnych ludzi ale przede wszystkim - dorośnie. Pomimo szablonowej fabuły książka zaciekawia i daje przyjemność czytania już od pierwszych stron aż do samego końca. Dodatkowo pan Eddings wykreował piękny, szczegółowo dopracowany świat. Plus za mapki, dzięki którym możemy ten świat lepiej poznać oraz śledzić na nich drogi, którymi podążają bohaterowie książki. Akcja co prawda toczy się w spokojnym tempie ale książka, według mnie, jest świetnym wprowadzeniem do całego cyklu. "Pionek proroctwa" jest na pewno wart przeczytania i mogę tę pozycję polecić młodszym jak i starszym czytelnikom.

Jest to pierwszy tom pięcioksięgu, więc nie mamy co spodziewać się wartkiej akcji od pierwszych stron (patrz pierwsze 100 stron "Władcy Pierścieni"). Jednakże książki nie da się nazwać nudną. "Pionek Proroctwa" wprowadza większość wątków fabularnych, bohaterów oraz geografii świata Eddingsa, więc jest po części wstępniakiem. Bohaterowie opisani przez autora to czyści jak łza protagoniści, którzy nie są jednak drewniani i szybko zyskują sympatię czytelnika. Krainy i ich mieszkańcy też łatwo zapadają w pamięć a to z powodu bliskich odniesień do narodowości zamieszkujących nasz glob. Mamy więc wojowniczych wikingopodobnych mieszkańców północy, mongoidalnych jeźdźców, smagłych akrobatycznych szpiegów i wesołych, spokojnych rolników. Choć w powieści Eddingsa magii i potworów mamy jak na lekarstwo, wierzę, że w następnych tomach będzie lepiej. Moim zdaniem "Pionek Proroctwa" zasługuje na miano dobrej, baśniowej epic fantasy.

Czytało się świetnie. Co prawda na początku szło mi trochę opornie, ale książka dość szybko mnie wciągnęła. Fabuła nie jest co prawda zbyt oryginalna, ale wynagradzają nam to nietuzinkowe postacie, opisy nowych krain. Nie mogłam doczekać się kolejnej części.

Szczerze mówiąc dość przeciętna książka, lecz wciągająca. Nie mogę się doczekać następnej części.!

Przyjemnie się czyta i bardzo wciąga. ; )