Nowe życie

Makabra. Po każdych czterdziestu stronach miałam już dość. Czytałam, bo myślałam, że może na końcu będzie coś o książce, która tak odmieniła bohatera. Znajdę w tej opowieści jakiś sens i logikę. Czytałam i coraz bardziej czułam się głupia i skołowana. Dopiero po skończeniu książki i przeczytaniu opinię Wojciecha Gołębiowskiego poprawił mi się nastrój. Chyba ze mną nie jest aż tak źle. Do końca nie wiem, czy to przeczytana książka przez głównego bohatera, czy fascynacja dziewczyną pchnęła go do dziwacznej podróży. Czy dla dziewczyny też książka była najważniejsza? Nie wiem dlaczego jeżdżą bez celu autobusami. Nie wiem dlaczego jedni co przeczytali książkę podróżują bez celu, przynajmniej ja go nie poznałam, a drudzy prowadzą mniej więcej normalne życie. Jedno co do mnie przemówiło to lęk przed „Zachodem” i przed tym, że świat się zmienia. Lęk przed utratą własnej tożsamości , kultury i tęsknota za tym co było kiedyś znajome i swojskie. Reszty kompletnie nie pojmuję. Książka rozwlekła, pogmatwana, w fabule brak logiki. Autor zaczyna powieść : „Przeczytałem kiedyś pewną książkę i całe moje życie się zmieniło.” Ale poza epizodem ścigania nie wiadomo czego po miasteczkach czy jego życie się zmieniło? Moje życie też się nie zmieniło po przeczytaniu tej książki, poza przez pewien czas odczuwaną irytacją.
Może ktoś odkryje w niej wspaniałe przesłanie, mnie się nie udało.