Niewolnica elfów

Ramoneska i glany już zawsze będą mi się kojarzyć z Apopi, to bardzo dobre skojarzenie 😄

Po raz trzeci za sprawą @j.k.komuda przeniosłam się do świata elfów i cóż to była za przyjemność.
Justyna ma świetne pióro, do tego wykreowała miejsce, które pobudza ciekawość, zachwyca, przeraża, nie daje o sobie zapomnieć. Taka jest #niewolnicaelfów

Tym razem Apopi musi uciekać, w podróży do Lasu Wschodniego nie jest sama. Jednak wyprawa nie okazuje się bułką z masłem. Nowe miejsca niosą za sobą nowe, ale i stare niebezpieczeństwa.

Justyna!!! Jak ja uwielbiam tę serię, te dylematy Shiro czy Sheut. Tworzysz świat, który chce się w swojej literackiej drodze odwiedzać. To dzięki Tobie i Twojej Apopi wróciłam do fantastyki, której długi czas nie czytałam. Tyle dobrego mnie omijało 😄

W tej książce opisy czyta się z emocjami, malują one w wyobraźni miejsca, które wręcz wołają o naszą obecność i uwagę.
Jest w tej powieści czas na przygodę, ale i refleksję. Pokazuje ona moc przyjaźni, ale również ból rasowych podziałów.
Można się przekonać, że walka o samego siebie może mieć różne oblicza.

#wartojakpieron wejść w świat gdzie #elfy i #ludzie żyją razem, a jednak osobno. Poczuć jak smakuje #przygoda #strach #smutek i #radość
Zapraszam 😀

Cześć. Co powiecie na odwiedziny lasu północnego, świata pełnego Elfów?

Ja tam z miłą chęcią wróciłam i poznałam dalsze losy bohaterów umieszczone w kolejnym tomie cyklu „Córa lasu”, pod tytułem „Niewolnica Elfów” autorstwa J.K.Komuda, wydawnictwo Czarowne. Znów poczułam się jakbym sama była w tym magicznym miejscu, patrzyłam na malownicze okolice, piękne rośliny, a także poznałam kilku ciekawych elfów i kolejną osadę. Jak zwykle książka wciągnęła mnie od pierwszej strony, a fabuła jest pełna zwrotów akcji. Książka jest kontynuacją poprzednich części, więc warto czytać je po kolei.

Lubię obserwować jakie zmiany zachodzą w bohaterach, a szczególnie i Apopi, gdy poznaje nowy świat, tradycję i obyczaje. Kobieta też nie była by sobą jakby kolejny raz nie wpadła w tarapaty, które dadzą jej w kość. A motyw ściśle związany z tytułem dostarczy sporo wrażeń i emocji.

Powiem Wam, że ogólnie nie czytam fantasy, a Świat Elfów stał się moim ulubionym i polecam Wam, aby tam zajrzeć, a także zostać już na stałe z Apopi.

,,Moje życie sprzed porwania wydawało się marą, nieistniejącą mrzonką, a jednak chciałam w nie wierzyć. Chciałam, by istniało, choćby tylko w moich wyobrażeniach”

Z książkami Autorki mam relację hate love. Uwielbiam serię ,,Córa lasu”, czyli ,,Kapłanka Chaosu” i ,,Hegemon Apopi”.
Książkę „Niewolnica elfów” chciałam już dawno przeczytać, nie tylko ze względu na to, że zbiera świetne opinie, ale dlatego też, że jest to książka romantasy. A do tego gatunku mam ogromny sentyment.

Muszę powiedzieć, że podobały mi się poprzednie tony, ale w ,,Niewolnicy elfów” jestem totalnie zakochana.

Bohaterowie to złoto tej książki, bezgranicznie mnie w sobie rozkochali. Zabawni, wyraziści i naprawdę nie da się ich nie lubić. Apopi to sprytna, zaradna Córa Lasu Północnego, która nie boi się powiedzieć tego, co myśli, a zarazem ceni sobie swoją przestrzeń i nienaruszony spokój. Polubiłam się z główną bohaterką jeszcze bardziej niż przy czytaniu poprzednich tomów. Jej poczucie humoru, kąśliwe uwagi i sposób bycia był jak dla mnie w punkt. Apopi jest po prostu rozbrajająca z tym swoim ciętym i zabawnym językiem. Jest też silna, odważna i dobra, choć jej los do łatwych nie należy. Ta jej samotność, wyobcowanie po porwaniu wywołało we mnie sporo emocji. Zaczęłam się zastanawiać jak wiele jest w stanie znieść człowiek, by dalej żyć?

,,Kiedy trzeba, człowiek potrafi przekroczyć wszelkie granice tylko po to, by przetrwać. By żyć - ugnie kark, upokorzy się i ...

Trzeci tom serii "Córa lasu" kontynuuje historię zwykłej dziewczyny w świecie elfów. W tej części akcja nabiera tempa, a bohaterowie stają przed ważnymi decyzjami, które zaważą nie tylko na ich życiu.

Jakie to było dobre! Działo się dużo, a ułożony dotąd świat elfów, trochę zmienia swój układ. W epicentrum wydarzeń oczywiście znalazła się Apopi, ale nic więcej Wam nie powiem 🤐 no może poza tym, że nie jest sama w tym bałaganie😈

Ja tej książki nie czytałam, ja ją pochłonęłam! „Niewolnica elfów” niesamowicie mnie wciągnęła i trzymała w napięciu do ostatniej strony. Uśmiałam się jak przy poprzednich tomach, szczególnie z żartów słownych, bo nikt tak nie potrafi przeklinać jak Justyna Komuda 🤭 Wbrew pozorom to nie jest łatwa sztuka. Muszę też podkreślić, że autorka bardzo dojrzała i rozwinęła skrzydła od debiutu. Utrzymała lekki rozrywkowy klimat, ale mocno rozbudowała charaktery postaci i to, co się w nich zmienia. Tu też więcej nie powiem 🤐

Największym zaskoczeniem tego tomu był moment wzruszający, o którym - znów - nic więcej nie powiem ☺️

Jeśli czytaliście poprzednie tomy, to ten bierzcie w ciemno. Jeśli nie czytaliście, to bierzcie wszystkie trzy od razu. Nie zawiedziecie się. Mnie pozostaje niecierpliwe czekać na kolejny tom i usychać z tęsknoty za Shiro.