Książka poprzedzona jest wstępem programowym,w którym autor hierarchizuje walory rozmaitych postaw twórczych wobec rzeczywistości. Wartościująco-postulatywnie podejmuje przeciwstawienie klasycyzm-romantyzm, jako podstawową dychotomię określającą postawy poetów. Próbę oceny przeprowadza w konfrontacji z perspektywą twórczą cenioną najwyżej - "dialektycznego romantyzmu". Przedstawia "lingwistyczny" nurt poezji jako spełniający wymogi romantycznej nieufności wobec świata. Daje wszechstronną i syntetyzującą krytykę poezji młodszego pokolenia - określanej jako poezja małej stabilizacji, antyintelektualizmu, ucieczki od konfliktów rzeczywistości w egocentryzm i anonimowość, w łatwy sentymentalizm i pozorne stopienie twórczości z tradycją kulturową. Analizę światopoglądu przeprowadzono poprzez precyzyjną analizę warsztatu artystycznego.