Niepokonany

 Wiele tomów za mną, ale wrażenia po kolejnym mam nadal jak najbardziej pozytywne. Z tym, że autor nie zaskakuje mnie aż tak, jak na początku. Siłą rzeczy seria zrobiła się nieco przewidywalna. Treść nieco przypominała mi "Gladiatora" z elementami skopiowanymi z "Pretorianina".
 
 Od paru tomów nieco denerwuje mnie kierunek, w którym podąża postać prefekta Katona. Rozumiem, że pełniona przez niego funkcja i dość wysoka pozycja w legionach wymagają od niego pewnych zachowań, ale opryskliwość do nich nie należy. Jeśli zachowanie jego żony miało zaskoczyć, to w moim przypadku zupełnie się to nie udało. Za to Lucjusz uroczy.
 
 Za to Macro pozostaje bez większych zmian. Nadal ten sam prostolinijny, twardo stąpający po ziemi centurion. I chwała mu za to.
 
 Jedną gwiazdkę zabrałam za tłumaczenie. Tłumacz znów uparcie trzyma się "bękartów" (chociaż inwektywy można by nieco bardziej ubarwić) i złagodził przekleństwa (co mi tu akurat przeszkadzało, bo wolałabym kompletne żołnierskie bluzgi zamiast "ja pier...").
 
 Cała seria jest jedną z moich ulubionych i na pewno przeczytam ciąg dalszy przygód Macro i Katona (jeśli takowy powstanie - nie wiem, nie sprawdzałam). Zdecydowanie polecam :)