Brytania

 "- Nie żyje.
 - Jak to, panie? Tylko potknął się i upadł. To niemożliwe, że nie żyje.
 - Raczej nie symuluje, żeby wykręcić się od służby."
 
 Niektórych może zastanawiać jak to możliwe, że książki z cyklu "Orły Imperium" nadal dostają ode mnie tak wysokie oceny. Cóż dużo mówić, cykl jest fantastyczny, wciągnął mnie od samego początku i nic się w tym względzie nie zmieniło.
 
 Zmienił się natomiast ton, w jakim opowiedziane są losy Katona i Macro. Z początkowego "jesteśmy legionistami, nie ma wroga, którego nie dalibyśmy rady pokonać" na "cholernie tu zimno, może zacznijmy pakować manatki". W dodatku legiony dostały się pod komendę człowieka, który kieruje się niewłaściwymi pobudkami, więc nie mogło to mieć szczęśliwego zakończenia. Atmosferę przygnębienia i rezygnacji potęguje też niespodziewana wiadomość, jaką otrzymał Katon.
 
 Pomimo dość ponurego ogólnego klimatu, w książce nie brak też fragmentów przy których można się pośmiać. Prym wiodą tu opisy Ilirów oraz prób uczynienia z nich przyzwoitej jednostki wojskowej.
 
 Po przeczytaniu "Brytanii" muszę zrobić sobie krótką przerwę od książek na odreagowanie.
 
 Cykl zdecydowanie polecam :)