Nielegalni

Książka uchylająca kulisy pracy wywiadu czy kontrwywiadu, mówiąc po ludzku po prostu książka szpiegowska. Były oficer wywiadu uchyla rąbka tajemnicy jak przebiega praca w agencjach wywiadowczych, polskich i zagranicznych. Oczywiście to tylko niewielka dawka prawdy ubrana w fikcyjne akcje. Do połowy jakaś bezbarwna, niemal nudna. Dopiero potem akcja się rozkręca i wtedy się wciągnęłam w czytanie. Podoba mi się, że oficerowie wywiadów na całym świecie konkurują ze sobą ale też darzą się szacunkiem. Wszystko ma swoje granice oczywiście i najważniejsze powinno być dobro własnego kraju. Nie wyobrażam sobie takiego życia jakie prowadzili bohaterzy ale zdaję sobie sprawę, że tacy ludzie są potrzebni. Moja ocena byłaby wyższa gdyby pozycję trochę odchudzić. Niektóre szczegółowe opisy niewiele wnoszą, można by je wykreślić. Książka nic by nie straciła a objętość nie odstraszałaby czytelników. Końcówka rozbudziła moją ciekawość więc pewnikiem poszukam kolejnych książek autora.

Długo mi zeszło czytanie tej książki bynajmniej nie dlatego, że jest beznadziejna. Złożyło się na to kilka powodów, z których najważniejszy i najbardziej kuriozalny w moim przypadku, to totalna niechęć do czytania i książek. Po wielu (nieudanych w sumie) próbach weszłam w końcu z czytaniem na właściwie tory (chyba) i pomyślałam, że czas w końcu spotkać się z V. Severskim, który już od roku grzeje moje półki i cierpliwie czeka na swoją kolej.
Po przeczytaniu pierwszego tomu mam dość mieszane odczucia i nie bardzo wiem, co mam o tej książce napisać. Były momenty, które dość przyjemnie mi się czytało i potrafiły mnie wciągnąć, ale były też i takie, po których miałam ochotę porzucić książkę w połowie i nic już więcej z nią nie zaczynać. Oczywiście nie przeczę, że autor jako były agent wywiadu ma ogromną wiedzę w temacie działania "nielegałów" - oficerów wywiadu działających na terenie obcego państwa pod zmienioną tożsamością, co skrzętnie w tej książce wykorzystuje ale sposób przekazania tej wiedzy nie bardzo mnie przekonuje. Skąpa akcja, która zbyt wolno się rozwija i brak jej jakiejkolwiek dynamiki, słabe dialogi na poziomie szkolnym, nadmierna szczegółowość opisów scen, także tych zupełnie niepotrzebnych, które z powodzeniem można byłoby wyciąć i w jakiejś 1/3 odchudzić książkę bo nic istotnego do fabuły nie wnoszą. Problem stanowi też nieuporządkowana chronologia, która może porządnie czytelnikowi w głowie "nabałaganić" zakłóceniem kolejności wydarzeń, nie wspominają...

Nieprzeczytane, ale nie dlatego, że książka mnie znudziła, albo mi się nie podobała . Zupełnie nie z tego powodu. Podejrzewam, że w innym czasie porwałaby mnie, albo porwie nawet. Kiedyś do niej wrócę, bo wygląda na to, że autor doskonale wie o czym pisze. Zna realia i pióro typu szpiegowskiego ma opanowane do perfekcji. 

Dlaczego więc nie przeczytałam i zawiesiłam się na, mniej więcej, 30 stronie? Pomimo, że - podkreślę to dość mocno - uwielbiam tego typu książki?. Jedyny realny powód, dla którego nie wgłębiłam się w tą książkę, to fakt że jest dość mocno osadzona w realiach dzisiejszych. I byłby to ogromy plus tej książki, gdyby nie to, że w aktualnych czasach mamy przesyt aktualnych wydarzeń, upolitycznionych do granic możliwości. Jest mi trochę smutno, że nie zaczęłam (bo czymże jest 30 stron) tej książki, bo wydaje się że autor nie zasługuje na odłożenie na półkę. Ale po prostu nie dziś, nie teraz - kontynuacja życia codziennego podczas wieczornej lektury, to niestety nie jest to, czego pragnę najmocniej.
Bez oceny, bo sobie jej jeszcze nie wyrobiłam :)

Pomruk czterech wirujących silników potężnego airbusa 340 zapowiadał bliski start.

Długo przymierzałem się do recenzji, której na NK książka Severskiego jakoś się nie doczekała, mimo że przeczytało ją niemal 50 użytkowników portalu. Jednak...też mi się nie chce? Nie mam nic istotnego do powiedzenia o tej prozie? Tytuł już miałem: Patriotyzm Starych Kiejkutów albo Bohaterscy szpiedzy-patrioci ze WSI. Bo widać od razu, z której politycznej opcji autor się wywodzi: IPN jest "be", to tam siedzą szpiegowskie wtyczki i polityczni karierowicze, a stary kontrwywiad wcale nie współpracował z KGB, tylko kierował się polską racją stanu. Aha... Nie wierzę też w przyjaźń oficerów wywiadu z przeciwnych stron linii politycznego konfliktu (polski kontrwywiad vs. GRU), chyba że jej korzenie tkwią mocno jeszcze w PRLu...

Mimo to jest to niewątpliwie trzymający napięcie thriller szpiegowski, prawdopodobnie ze znajomością realiów pracy w wywiadzie (nie jestem tego w stanie zweryfikować), z interesującym wątkiem rosyjskiego nielegała (Jorgensen) w Szwecji, który perfidnie, jeszcze jako dziecko z białoruskiej wsi na dawnych terenach Polski, został zwerbowany i wychowany na szpiega działającego przeciwko swojemu krajowi, choć to właśnie KGB wymordowało jego rodzinę (tyle, że on o tym nie wie). Tak działa wychowanie w kłamstwie, którego doświadczają zresztą do dziś na masową skalę Rosjanie.I Severski to dostrzega, za co plus dla niego. Wątek polski i...

Szkoda, że ta seria już się zakończyła, chciałoby się więcej i więcej:)