Nędznicy. Tom 1

Absolutne, bezsprzeczne arcydzieło. Czytałam od naprawdę długiego czasu, delektowałam się tym niepowtarzalnym klimatem, barwą, zapachem (smrodem:) dziewiętnastowiecznej Francji. Dramat ludzki, nieszczęście, zło i brutalność... co w tym pięknego? A jednak... w tym człowieczym bagnie są iskry, ogniska człowieczeństwa, dające nadzieję na przyszłość.
Ponadczasowa historia o miłości, o człowieczeństwie, o tym, że od każdego z nas zależy, kim będzie.
Nie będę pisać więcej, bo nie sposób ująć słowami nawału myśli, odczuć, wrażeń, łez, uniesienia i grozy... tej gamy przeplatających się uczuć. Jestem pełna ekstazy. Wrócę do tej powieści, jej fragmentów, scen, bo nie sposób zapomnieć.

Monumentalna powieść, która przez swoje gabaryty dla wielu może stać się czytelniczym wyzwaniem. Uznawana za żelazny kanon literatury światowej, klasykę. Czy słusznie? Moim zdaniem tak.
Autor barwnie opisuje historię Jana Valjeana- byłego galernika, którego splot wydarzeń winduje na szczyty drabiny społecznej, by po jakimś czasie zrzucić go z niej. Który również (co nie jest bez znaczenia) przemienia się wewnętrznie, aby stać się synonimem dobroczyńcy- filantropa. Na szczęście ta przemiana duchowa (ba! Niemal nawrócenie) obyła się bez groteskowej, obleśnej dewocji- dzięki temu całość jest bardziej naturalna i ma znamiona prawdopodobieństwa.
Jednym z filarów tego dzieła jest przedstawienie wachlarza ludzkich charakterów, przynajmniej lekkie dotknięcie każdej warstwy społecznej. Po lekturze doszedłem do wniosku, że Victor Hugo był, przynajmniej do pewnego stopnia, pesymistą. Niezależnie od tego, kogo opisywał akurat- pana, chłopa, lekarza, policjanta, księdza- każdy z nich w mniejszym czy większym stopniu okazuje się istotą dwulicową. Do tego autor z lubością podkreślał ich przywary. Na wielu przykładach możemy zaobserwować, jak skrajna bieda tworzy z ludzi potwory. Jednostki okrutne, bezwzględne i chytre w sensie jak najbardziej negatywnym. Dobrze że postaci przesłodzonych jest tu raptem kilka. W większej ilości czytanie tej książki byłoby prawdziwą udręką. Nie jest żadnym zaskoczeniem, że dominuje w tej książce cień. Wszystko dokoła jest przygnębiające, depresyjn...