Mniej, więcej, wszystko

„Poezja Marcina Barana pozostaje pewną możliwością założoną pomiędzy kanonem i uzupełnieniem, przesłaniem oraz bielą oświetlającą zapisane słowa. Jako ciągła i nierozpoznana możliwość, twórczość ta nie może zostać zamknięta w czytelniczej bądź krytycznej formule. Stale się rozwija. Stale zaskakuje. Frazą, zdaniem, ułożeniem zdań. Z czysto czytelniczego punktu widzenia jest to poezja, która cieszy. Choć niekoniecznie buduje. Ale takim już los apokryfów, tych niepewnych, zarzuconych pism, ukrytych przed ciekawskim wzrokiem, składającym obietnicę jakiejś zupełnie innej, zaskakującej bajki.” (z Posłowia)
Jacek Gutorow