Miłosz. Biografia

Teraz, gdy już ją skończyłam, mogę napisać: wspaniała. Cegła z niej wielka, ale warta uwagi. Początkowo jednak musiałam przyzwyczaić się do stylu. Panu Andrzejowi nie można zarzucić braku perfekcyjnej znajomości dzieł Czesława Miłosza. Rezultat tego taki, że często głos w swojej biografii zabiera sam noblista. Cytaty przeplatają tekst i ja musiałam się do tego przyzwyczaić. Gdy już to zrobiłam, poszło jak po maśle. To naprawdę, świetna, literacka biografia, dobrze wyważona, bez jakiś plotkarskich wywodów. Oczywiście ciężko w biografii nie pisać o życiu prywatnym, ale u Andrzeja Franaszka, nie czuć sensacji. Po prostu tak było w życiu Czesława Miłosza i te, a nie inne wydarzenia, ci, a nie inni ludzie, mieli wpływ na to, kim się stał autor "Rodzinnej Europy". Muszę przyznać, że przeżywałam tę książkę. Niby życie jednego człowieka, a tyle się w nim działo. Dużo też uzyskałam informacji o ówczesnym środowisku literacko - artystycznym. I sądzę, że zrozumiałam, tak mi się wydaje, skąd u Czesława Miłosza lewicowe ciągoty. Książka ta, to ponad dziesięcioletnia praca Andrzeja Franaszka. Otrzymał za nią Nike od czytelników, Nagrodę Fundacji im. Kościelskich i nagrodę Krakowska Książka Miesiąca.

Jest u mnie w kolejce, najpierw jednak przeczyta ją żona, wielka entuzjastka biografii. Monumentalne dzieło, podobne objętościowo do czytanego przeze mnie w lutym molocha "Lovecraft: biografia" S. T. Joshi. Jak przeczytam powiem więcej i ocenię.

Książka jest rzeczywiście efektem wieloletniej pracy i nieźle nawet została napisana. Problem w tym, że w moim odczuciu to nie jest biografia, lecz autobiografia Miłosza. Cóż, zawsze już będzie pierwsza!

REWELACJA! Trudno inaczej określić tę książkę. Jestem zachwycona ogromem pracy wykonanej przez autora. 10 lat zbierania materiałów przekute na wspaniałą biografię polskiego poety. Dla mnie to książka tego roku.